Külün İçindeki Köz

demek gidiyorsun

gitmekle kalmak arası, sallantıdaydın ya

bir adım da düşebilirdin belki benden yana

yalan gözlerini taşımaktan yorulmuştu gözlerim

lâkin

dilinle yaktığın ilk ateşten beri

yüreğimden öte yer yok sanırdım senin için

böylesi daha güzel olacak

öyle uzaktan sevmek / riyasız

az buz şey değil, büyük bir avuntu bu bıraktığın

pencere kenarı gelişini süsleyen

en cümbüşlüsünden hayâllerimle

efkâr tütecek sigaram

geçmiş zaman yasları /nın geçmiş zamanı yoktur gülüm

içimde hep soluk alıp veren

varlığı son bulmayacak

yas yalnızlıklarımın çıkmazına döneceğim yeniden

yanıldım/ senden yana sırsız aynalara bakarak

oysa ‘biz’ dediğim, yalnızca söz gelimi

hiç iki etmedik ki seninle zaten!

ve şimdi / kirli yüzüyle

gizli bir boşluğu kuşatmış

yorulmaz yapı ustası şeytanın

gözlerini kamaştıracak, görkemli gösterişine

sürerken bekleyişi

savunma siperi olmayan ben

ayaklanmaya yeltenmeden

yeni bir ölüme hazırlanarak

yarasa çığlığıyla, başımda tünemiş

geceyle beraber

bulunmayan bir batığa karışacağım

külün içindeki köz

harlanır, küllenir de

hep bilir gerçekte kişi

insan, ölümü bir kez tatmıyor bu hayatta

(4 Aralık 2011)

Hâdiye Kaptan

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve /veya temsilcilerine aittir.