- Kategori
- Şiir
Kunduramı Kaybettim Karanlık
Bir güneş daha batıyor,
Karanlık sonrası, bunu herkes biliyor
Götürdükleri yerde güneşin karanlıkta öğüttüğü
Martavallar, yapma çiçekler
Çöpe gidecektir birer ikişer
Karanlığın zifiri karanlık olacağı da pek aşikâr
Işığı yakanlar, sahte güneşe aldandılar,
Aldananların içinde sahte bir umut saklıydı,
Mide beyne hükmediyor
Karanlıkta yol nereye götürecek ne belli
Hiçbir şey belli değil ki,
Sözlerimiz anlamını yitirdiğinden beri
Bozuk plak çalar sahte oyun havaları
Oyunda çalan belli, oyun oynayan
Perde önünde çiftetelli havası
Pavyonlar dumanlı, sisler içinde sahte bir güzel el sallıyor
Işıklar sönünce sabah beklenecek
Sahte güzel çok canlar yakacak belli
Dansöz tamam, müzik yerinde
Sahnede son tango,
Arjantin’den ezgiler kaval dansı
Koyu gecelerde, tef çalınacak
Belki arabesk, tangoya eşlik edecek
Rüya gibi geçti, rüzgar gibi geçti
Nice aşklar sönmüştü, şükür ilk haline döndü
Şimdi çay içme zamanı, şeker toz oldu,
Şeker akide, ya da bulursak kesme.
Kunduram önemli, kunduramı karanlıkta kaybettim
Şimdi yalınayak kaldım,
Atım altımdan kaçtı, yazıya
...
Hikâyesi yazıldı, hikâyesini yazamayanların yerine aniden bir gece
Gizlice yazılan sahte hikâyeydi, yatsıda söndü mum gibi.
Eridi döndü ilk haline,
Su olan buhar oldu
Çıktı gitti
Gökyüzüne
Yağmur olmayı bekler, bir öğle sonu