Kurtuluş, kabzasını aklın tuttuğu, gücü temsil eden kılıçla mümkün

Ama neye yarar, akıl kılıç tutmuyor kılıç tutanda da akıl yok; kurtulamayışımız bundan.

Bir de anlama sorunumuz var, dediğimizi değil demek istediğimizi anlayın; kılıç diyoruz kılıç anlıyor, oysa gücü kastediyoruz.

Kim der ki ben dünyayı akılla kurtarırım, keşke inşallah! Dua ile sevgi ile… Nerdeeeee!

İstedik de olmadı değil. Mücadele ettik başaramadık değil. Eşyanın tabiatına aykırı…

Ben bunları yazarken hala birileri, “Ya Korkut, eğitimle olabilir belki” diyorlardır… Çok düşündüm, olmaz; neden?

İnsanların her türlü isteğini yerine getirirseniz olur aslında… Ben de bu yönde görüşler beyan ediyorum; çünkü kurtuluş olacaksa burada…”Boğazını koparırım hiçbir şey isteyemez” Bugüne kadar yaptığın gibi mi? Peki, dünyanın haline şöyle bir bak, başarabilmiş misin?

“İnsanların isteği biter mi? Ya da yerine getirilemeyecek şeyler isterlerse…” Bir de bu var ama hani illa bir eğitimden söz edilecekse insanları “isteme” konusunda eğitirsin.

Aslında dünyanın sorunları yalnızca insanların(yaşam için gerekli) istekleriyle ilgili olsaydı yine çözümü olabilirdi. Asıl sorun belki de hiç bu değil.

Dünya inanç ve düşünceler yüzünden savaşıyor; bunlara ne yapacaksın? Yaşayanlar (yaşamak isteyenler) değil yaşamayanlar ve yaşatmak istemeyenler büyük sorun ve işte burada kabzasını aklın tuttuğu kılıç gerekli. Yani aça ekmek, p…e kötek!