- Kategori
- Şiir
Kuzey kutbunda bir nöbet anı

Ve rüzgarda bir ses duyuldu
İmdat yardım edin
Bir insan sesiydi bu
Buzullardan gelen
Belki de bir fosil diye düşündü
Karmaşık bakışlı bir bilim adamıydı o
Onu kimse algılamamıştı
deli olması da muhtemeldi
Deliyim çünkü
Yaptıklarım yerine oturuyor
Lanet olası yalnızlık beni fosillerle konuşturuyor
Olsun bir deha olmak zaten başlı başına bir yalnızlık
Geceden beri burada penguenlerin başında silahımla nöbet tutuyorum
Derileri için öldürülmemeleri için!
Kuzey kutbundayım şimdilik
Yarın belki de güney kutbuna da giderim
Zavallıyım ben aslında
Yalnız değil zavallı
Kimse tahminlerime inanmıyor ancak bugün ölçtüm
Buzullarda 25 cm azalma var
Çünkü kendini anlatman için konuşman yetersiz
Eylem yapmalısın
Bir sevgilim bile yok beni anlayan
Karım zaten beni boşayalı yıllar olmuş
İçim sıkıldı yine
Şayet bu penguenlere dokunan olursa yakarım
İnsanlığı kurtaramadım
Bari penguenler yaşasın
Sen kimsin
Huzursuz adamın tekiyim
Babam subay
Annem psikopattı
Lanet olası bir bilmin içinde buldum kendimi
Ben matematikçiyim
Hem de dünyaca ünlü
Sorun ne o zaman
Yapayalnızım
İnsanlığı kurtarmaktan başka bir amacım yok
Tabi bugün bir de penguenler
Salak mıyım
Evet
Zekiyim ama sapsalağım
Bir kitap yazacağım
Bir delinin salak zekası üzerine
Sabah 5:30 ve karnım acıktı
Galiba insanlar bu sefer sözlerimi ciddiye aldılar
En azından penguenlere dokunmayacaklar
O da nesi bir silah sesi
Tanrım vücudumda bir sıcaklık
Aah kan akıyor
Vurulmuşum aman tanrım hem de kalbimden
Ölüyorum
Ve de öldüm....