Lambaya Püf De!

Futbol hakkında fazla yazdığım söylenemez...

Yalnız bir Fenerbahçeli olarak, Fenerbahçe’nin son günlerdeki görünümünden ben de memnun değilim.

Esasında, futbola fazlaca meyyal de değilim.

Taraftar olarak “fanatik” olduğum söylenemez. Futbolun bir gösteri ve temaşa aktivitesinden ibaret olduğunu düşündüğümden...

Kendimi fazla futbolun albenisine kaptırmamaya çalışıyorum. Bir de zaten ilgi alanım politika olduğundan, futbol hususunda yazabileceklerim okuyucunun ilgisine mazhar olacak kadar dolgun da olmayabilir.

Fenerbahçe Futbol Takımı, haftalardır kötü sonuçlar alıyor ve taraftarlarını ve kendisini destekleyenleri hayalkırıklığına uğratıyor.

***

Daha önce de ifade ettiğim gibi burada maçların analizini yapacak değilim. Zaten, ulusal basında, mebzul miktarda maçların analizini ve yorumlarını okuyabileceğiniz mecralar var.

Benim dikkatimi çeken husus: Fenerbahçelilerin üstlerine geçirdikleri formanın ağırlığının farkında olamamalarıdır... Yani, bu bir futbol oyunu; yenmek kadar yenilmek de vardır... Ama, sahaya çıkan oyuncuların, kendilerinden “fedakarlık” yapmadan, taşıdıkları formayı ıslatmadan sahadan ayrılmaları, kısacası bir “amaç” için savaşmamaları, mücadele azmini ortaya koymamaları, zannımca Fenerbahçe taraftarını kederlendirmekte ve üzüntülere sevk etmekte.

Sistemler, oyun düzenleri ve dizilişleri tartışılabilir. Eleştirilebilinir. Fenerbahçe’nin büyük bir takım gibi oynamadığı tenkit edilebilinir.

Ama, benim nazarımda Cocu şöyleymiş böyleymiş hiç önemli değil. Fenerbahçe oyuncusu mücadele etmiyor, savaşmıyor, Fenerbahçe oyuncusunun ayakları sanki geri geri gidiyor. En azından “profesyonel” olduğunun bilincinde sahaya çıkan oyuncular, profesyonelliğinin gereğini yapsalar, en azından tribünlerden takımı takip eden taraftarların içine su serpecek ama nafile...

Durumu “idare” ediyorlar...