Lanetli lal bir mezar

Kalem dergisi Aralık- Ocak sayısında yayımlanan "Lanetli Lal Bir Mezar" adlı öykümden bir kesit...

...

Uyandığından beri huzursuzdu. Yüreğinde kopan fırtına iki gündür devam ediyordu. Yaşlandığını hissetmenin verdiği ürperme iliklerine işledi. Yıkmadığı, boğmadığı hiçbir düşünce kalmamıştı. Dudağını sıkıca dişledikten sonra yüreğinin isyanına eşlik etmeye karar verdi. Yan odaya girdiğinde kalbi heyecanla titredi.

Parşömeni rahlenin üzerine yayıp ceviz ağacından hokkayı yanına koydu. Parşömenin yüzeyine dokunan parmakları, kanayan yarasının ilacıymışçasına derman emdi. Beyazımsı likayı hokkanın içine doğru ittirip dibine yerleşmesini sağladı. Dikkatle mürekkebi hokkaya döktü. Mürekkebin koyuluğu gözlerine hüznü salarken tahta kalemini hokkaya batırıp içindeki çığlıklarla yazmaya başladı.

Lanetli bir mezarda, beddualarla yatacağım anı bekliyorum. Hiç düşünmediğim kadar, hiç hissetmediğim kadar yalnızım. Hortlağımsı bir solukluk bütün yüzümü kapladı. Hırçınlığım, debelenmem sırf bu yüzden ruhumu parçalıyor.

Dilimin kesildiği o yaban yazının sıcağını çok iyi hatırlıyorum. Yeni kalınlaşmaya başlayan boğuk sesimle en son şahadet getirmiştim. Hançerin keskin ucunu dilimde, sarımsağın yakıcı uyuşukluğuyla hissettiğimde geri dönüşün olmadığını biliyordum. Gecelerce ateşler içinde kıvrandığımı, dilim kadar yüreğimin de dağlandığını anlatmama gerek yok herhalde.

Bu satırları vicdanımı rahatlatmak için yazıyorum. İlk görevimden başlayarak aldığım sayısız can için…

....

Semrin ŞAHİN