Leyla'nın en kara tarafına mersiye

Leyla’nın en kara tarafına mersiye

Kara kıtanın en beyaz çocuğu benim

Ben Mecnun’un dudağındaki tebessümüm

Bana gelip Leyla’yı sorma

O ilk cinayetim dahi değildi

Sabahları ve öğleleri kumarda kaybeden benim

Geceleri çaldıran ben…

Annesinin sahur vakitlerini kirleten benim…

Ben baştan başa İstanbul…

Ellerimle vereceğim seni toprağa Leyla

Katlanabilir miydik bir yaşamın ağırlığına beraberce bilemem

Ama artık dün kadar hafifim

Elveda Leyla…