Leylimin dalgaları

Bir dalganın içine girdim. Halbuki hiç öyle bir niyetim yoktu. Sığ sularda dalgın dalgın yüzerken, kıyıdaki gölgeler kumdan kaleler yapıyordu. Kalelerini yapıp, yıkıyorlardı. Denizin yüzeyinde öylece yatıyordum. Kapatıp gözlerimi bıraktım kendimi denize. Üstümde süt mavi gökyüzü, altımda süt mavi deniz.

Güneş ısıtmaya başladığında erimeye başladım. Eridim, karıştım bir dalgaya, indim diplere. Toplandım toplandım, en son tüm gücümle kıyıya vurdum. Yıktım bütün kaleleri. Ve o hızla karıştım kıyıdan en uzak dalgaya.

Duydum; Pasifik Okyanusundan bir dalga beni çağırıyor. Gel diyor, yanıma gel. Seyrteme o küçük denizde o kıyıda küçük gölgeleri, yıkmaya çalışma sende onlar gibi kumdan kaleleri. Gel, burada karışalım birbirimize, ben soğuk sen sıcak olalım ılık ılık. Ya da istemezsen karışmayı, kalalım ben soğuk sen sıcak, yan yana.

Gel diyorum sana gel, bak gelirsen Pasifik’te ellerinle balinalara dokunma şansın olacak. En yükseğe çıkarız seninle, sonra en diplerin güzelliğine ineriz birlikte. Gel, hadi gel. Gelirsen başımda taşımam seni, omzumda da taşımam. Ben sen olurum be. Ben sen olurum, gelirsen.

Ben isterim yanına gelmeyi diyor, Pasifikteki dalga. Ama biliyorsun gelemem. Senin dolaştığın kıyılar sınır bana, geçemem. Benim dolaştığım kıyılardan çıkamam, yasak bana. Ama sen kıyısızsın, hadi gel, kendine kıyılar koyma gel. Kendini topla gel, kendini al gel.

Hadi gel, gelirsen Pasifik okyanusunda, balinalara ellerinle dokunacaksın gel…

Hıı…

Ellerim mi var benim?

Evet ellerim varmış benim.

Senin kıvırcık saçlarının dalgasına dalmış, karışmış, düğümlenmiş ellerim…

Leylim.2010