Londra macerası

Yıl 1994 Ocak ayı, ben eşimden yeni boşanmış ve hemen Mersin'e yerleşmişim. Bir ay sonra Ramazan ayının ortalarında, İstanbul'dan ismini duyup daha önce çalışmadığım bir menajerden telefon geldi.

Yurt dışında çalışır mısın?

Neresi ?

İngiltere...

Hiç düşünmeden şartlar uygunsa olur diye cevap verdim. "Telefonunu lokal sahibine vereceğim seni arayacak" dedi ve kapattık. Akşam saatlerinde Musatafa bey beni aradı biraz konuştuktan onra, "kusura bakmazsanız bir şarkıdan biraz okur musunuz?" diye sorunca başladım " Ayrılık ateşten bir ok, Nazlı yardan hiç haber yok"...

Neyse, beğendiğini söyledi ve hemen davetiye çıkaracağını, ben vize alınca da bir haftalık ücretimle uçak biletini menajere göndereceğini söyledi.

Ben de büyük bir heyecanla İstanbul'a hareket ettim. Tabi gidecekmiş gibi bavullarımla...

Neyse ki biraz da şans mıydı bilmiyorum zira İngiltere konsolosluğundan vize almak çok zordu ama ben çok kolay almıştım.

Bir hafta içinde para gelmiş ve bana menejer 100 pound avans verdi. Ben de kendisine Ramazan dolayısıyla çalışmayınca ve üstelik taşınma durumundan dolayı maddi sıkıntıda olduğumu söyleyince 50 pound daha verdi ve 100 pound da hava alanında yol için vereceğini söyledi . Ramazan bayramının ikinci günü havaalanına doğru hareket ettim,menajerle orada buluşacak ve parayı alacaktım. Bu arada haftalık 500 paunddu ve menajerin payı 350 pound olarak konuşulmuştu. Ben gider gitmez Mustafa bey 100 pound ona gönderecekti yani son konuşma bu yöndeydi...

Ben de buna güvenerek sanırım biraz bol para harcadım ve elimde ancak hava alanına gidecek kadar para kalmıştı.

Efendim tam uçağa binmek için beraber sıraya girdik ki sevgili menajer bana 50 paund uzatmasın mı?

Hemen ekledi "zaten Mustafa bey seni alandan karşılayacak"...İtiraz etsem de fark etmedi ve uçağa bindim.

3.5 saat süren yolculuğun ardından kontrolden geçtikten sonra yolcuları karşılamaya gelenler arasında Mustafa beyi aramaya başladım ama yoktu...Biraz bekledim olur ya trafikte falan kalmış olabilirdi. Yarım saat geçtikten sonra bende olan telefonlardan aramaya karar verdim. O zamanlar daha cep telefonum yoktu. Telefon kartı alabilmek için 50 poundu bozdurdum ve telefon ettiğimde Mustafa beyin kızıyla konuştuk o da hayret etti neden gelmediğine zira neredeyse 2 saat olmuştu çıkalı. Biraz daha bekle olmazsa havaalanı çıkışındaki taksillerden birine bin adresi ver ,seni buraya getirirler dedi... (sonrasında öğrendim ki geliş yolunda bir kaza nedeniyle yol uzun müddet kapanmıştı)

Ve bendeniz cennetkuşu:=) bir taksiye binerek adresi verdim ve etrafı seyrederek bir saat süren bir yolculuğa başladım. Neyse şöför beni, bir binanın önüne getirdi ...Burası lokaldi ve saat akşam 5 den önce açılmıyordu...Saat ise 3.30 du. Neyse diyerek indim bakınırken adam benden 52.10 pound istemez mi ? Ben yabancı olduğumu ve ancak 48.90 poundum olduğunu anlatmaya çalışıyorum ama adam bir kavgacı çıktı bir bağırıyor ki...Bavulları vermem diye diretiyor. Hay Allahım ne yapsam şimdi?

Dükkan kapalı, sağa sola bakıyorum burası Türkiye değil ki birinden istesem...Lokalin üstünde dört kat vardı ve 4 tane de zil , hepsini tek tek çaldım en azından onlar komşudur bana yardım edebilirler diye düşünüyordum. Bir yandan evlerden bir yanıt beklerken bir yandan şöföre dert anlatmaya çalışıyordum ki bir ses duydum. Hem de türkçe olarak...İşte o anda ki duyduğum sevinci asla unutamam. Neyse genç bir arkadaştı ve hemen indi adamın parasını tamamladı da ben de bavullarıma kavuştum. Meğerse ben de o binada kalacakmışım, çocukcağız hemen bavullarımı yukarı taşıdı ve bir saat kadar onda misafir kaldım. 19 yaşlarında Siirtli bir gençti ve beni doğu insanın o sıcak misafirperverliği ile rahat ettirmeye çalıştı.

Orada tam 8 hafta kaldım, çok güze günlerim geçti...Londra merkeze yarım saat uzaklıkta Türklerin çok bulunduğu bir semtti...Dışarı çıkıp sol tarafa doğru yürüyüş yaptığınızda , manav,kebapçı, birçok bakkal tipi dükkan ve hatta eczane bile vardı. Ayrılmama bir hafta kala sevgili Semiha Yankı katıldı aramıza, sonra ben ayrıldım o devam etti.

Şimdi düşünüyorum da 50 poundla Londra'ya uçmak iyi cesaretti doğrusu...