Lütfen insanları bulmak istediğiniz gibi bırakınız

Kimini kalbi kırık, kimini gözleri yaşlı bırakırız.

Oysa bıraktığımız, unuttuğumuz bu insanlar, bizim isimlerimizi, yüzlerimizi hiç ama hiç unutmazlar.

Yaptıklarımıza rağmen, vefasızlığımıza rağmen en çok kendilerini suçlarlar.

Bizse acımadan, utanmadan bütün ‘siyah’ renkleri onların üzerine yıkarız.

Çoğu zaman da görmezden geliriz onları.

Sanki yoklarmış gibi.

Az biraz pişman olsak da mum gibidir pişmanlığımız.

Üç beş gündür belki.

Bir süre sonra mum misali püf diye söner gider.

Bir gün bir yerlerde karşılaşıp, mutlu olduklarını görünce kendimizi aklanmış, vefasızlığımızdan, yaptıklarımızdan sıyrılmış zannederiz.

Hal bu ki o kırdıklarımız bizi bir cevapsız soru gibi ceplerinde, hatta kalplerinde taşırlar.

Kendilerine bu soruyu sorarken hiç suçlu aramazlar.

Boş yere kendilerini suçlarlar.

Çünkü hâlâ içleri elvermez bize toz kondurmaya.

Yaptığımız onca vefasızlığı bahaneler üreterek, hatta kendilerini suçlayarak örterler.

Kendi değerlerini sorgularlar.

Bu güzel insanlarla geçmişte yaşadığımız onca güzel anının yerini ise çoktan in cin almıştır bile.

Uzun lafın kısası, kimi nasıl bırakırsak bırakalım, bulmak istediğimiz gibi bırakalım efendim.

Çünkü ‘hayat’ adlı dairede tüm bu yaptıklarımız, kırdığımız insanlar, yokmuş gibi davrandıklarımız bir gün, bir şekilde karşımıza çıkacak.

Yani sadece tuvaletleri değil, lütfen birbirimizi de bulmak istediğimiz gibi bırakalım.

Umduğumuzu bulmak için.

Ekşi Sözlük

İnsan: Yaşadığımız gezegenin en büyük tanrısı ve en zavallı mahlukatı.

*

Twitter: http://twitter.com/murathasgun

Yazarın tüm yazılarına murathasgun.com.tr Blog sayfasından ulaşabilirsiniz.

Yazarın tüm yazılarını facebook okur sayfasından da takip edebilirsiniz.