Maneviyat kemiği

İnsan görünürlüğünü sağlayan, bedeni ayakta tutan kemiklerdir. Bu kemik yapısının en önemli olanı ise omurgadır. Yani omurga olmadan insan bedenin ayakta durmasının mümkünü yoktur. Bu nedenle omurgasız tüm hayvanlar yerde sürünerek yaşamlarını sürdürürler. Bunlar sürüngen sınıfına giren canlılardır. Solucan yılan gibi mesela. Bu hayvanlar omurgasız oldukları için birkaç parçaya bölünseler de yaşamlarını sürdürebilirler uygun buldukları ortamlarda. Omurgalı olup ta yerde sürünen tek hayvan yılandır. Soğuktur güvensizlik taşır bedeninde. Bu bir hayvan olduğu için akıl ve irade sahibi değildir dolayısıyla maneviyattan yoksundur. Bu sebeple hayvanında başının dik olmasının bir önemi yoktur. Lakin İnsanlar için bu durum farklı. Ne için yaşar insan? Haysiyeti ve onuru için yaşar tabiki de. Cahit Karac’ın da dediği gibi Onursuz bir baş beden üzerinde dik durmaz. İnsanın ruhunun kemiği de omurgası da onurudur. Onursuz insan yaşayamaz. Onursuz yaşayan insan ya sürüngendir yâda yılan sözleriyle belirtmiştir insan onurunun önemini. İslam da insan algısı bir yaratıktan fazlasıdır. Yaradılış olarak farklıdır. Akıl irade ve ruha sahip olduğundan yaşam değerleri vardır. Haysiyet, şeref, ar namus ve onur gibi. İsra suresinde Allahın belirttiği gibi bu üstün değerler sadece insana özgü olup Allah-u Teâlâ’nın insana bahşettiği bir lütuftur. Onur ve asalet sadece insanın sahip olduğu meleklerin dahi saygı gösterdiği insani niteliklerdir. Allah insanları yaratırken onlara kendi ilahi ruhundan üflemiş ve melekler insanoğluna secde etmişlerdir. İnsanlık onuru din, dil, ırk, renk. Cinsiyet ayrımı gözetmez. İnsanca yaşamaktır esas olan. İnsanlıktır ruhun en kıymetli hazinesi. Yaşamın inanmanın kilidinin anahtarıdır onur insan onuru. Peygamberimiz Hz. Muhammed yani Resul Allah’ın elçisi biz ümmetine Kuranın ahlakını ve kendi insanlık onurunu öğretmek için seçilmişti. Peygamberimizin onuru onun insanlık onuru insana insan olduğu için verdiği kıymeti değeri sözlerle anlatmak ne mümkün. Efendimiz insanı insan olduğu için severdi. Din dil ırk renk fark etmeksizin insanlığının namına ona kıymet verirdi. İşte insan yaradılış itibariyle böylesi onur ve asalet sahibidir. İslami kaynaklara göre İmam Buharı’nın Cabir bin Abdullah’tan rivayet ettiği bir hadis-i şerifte  ‘Bir gün Peygamberimizin önünden bir cenaze geçiyordu. Peygamberimiz o cenazeye saygı gösterdi. Oradaki Müslümanlardan birisi: Eya Allah’ın resulü, bu bir Yahudi’nin cenazesidir! Peygamberimiz şöyle cevaplandırdı: O da bir insan değil miydi?’ Sözlerini sarf etti ve peygamberimiz insan olmanın değerini bu şekilde bize gösterdi. İnsanı insan yapan ayrımlar asalet ve onur onu değerli kılandır. Fakat geçmişten günümüze insanın insan oluşunun yaradılışının dışında onur ve gurur kırıcı hatta en temel haklarının bile elinden alındığı zamanlar olmuştur. Günümüz pek parlak günlerden değildir insan insanın canına kıyar olmuş ve asıl kıydığının da kendi onurunun ve insanlığının olduğunu unutmuştur. Ne yazık ki para, ihtiras, hırs, şan ve şöhret geçmiştir insanlık onurunun önüne insanca yaşamanın tadı kalmamıştır amacı dışına çıkmakta insan olmak. Bir nevi şeytanlaşmakta insanoğlu yitirmekte onur ve gururunu. Geçen her gün yoksullaşmakta insanlık onurundan uzaklaşmakta. Kıymetsizleşmekte hürmeti azalmakta gibi bence dünya ben dünyasına haline gelmekte maalesef ki bir bir başlar öne eğilmekte. Ümmetin olarak mahcubuz sana karşı efendimiz koruyamıyoruz elden gidiyor onurumuz geçen zaman sürüklüyor bizleri sapmaktayız insanlıktan çıkmaktayız. Çok üzgünüz ama yazık çok yazık ama maneviyat kemiklerimiz kırılmakta ve biz omurgasız kalmaktayız. İnsanlıktan uzaklaşıp sürünerek yılanlaşmaktayız.