Mantık adlı yaratık

Kuş sesleri yayılıyorken bir ovanın sakin mateminde
Acıııı bir nağmeydi bulutlar karanlık ufkumun darboğazında

Hemen üstümde annem parlıyordu
tüm şefkatiyle yalnızlığımın karanlık yüzüne

Kimsesizdim
Ve benim çatık kaşlı gölgemdim
Benim hemen karşımda
Adamlığım hala sağ cebimde

Mantık adlı yaratığın soğuk nefesinde
Bir yaprak gibi titreşiyordu

Kimsesizdim
Korkuyordum

Tek dostum bendim
Düşmanlığımın peşinde...