Mantıksızlanmak istedi bugün canım...

Sevginin gerçekliği, sevginin ne kadar çok olduğuyla değil, o sevgi için ne kadar mücadele edebileceğin ile ölçülebilir. Ve aşk yolunda, sadece baş edemeyeceğini düşündüğü kadar çok canı acıyorsa ağlayamaz insan. İşte bu noktada, ya nefrete dönüşür sevgisi insanın ya da derinleşir. O an insanın kendi özü girer devreye; doğruyu veya yanlışı yapmakla ilgilenmez özbenlik. Dinlemez kimseyi sağırdır, görmez hiç bir şeyi kördür, cevapları hiç doğru düzgün veremez, anlatamaz kekemedir. Sadece duygularını uçlarda yaşarken çıkar özbenlik su yüzüne. Ne var ki her zaman en kolayı nefrete açmaktır yüreğinin kapılarını. İşin gerçeği ise, kaçana rağmen savaşabiliyorsan şayet, istesen de nefret edemezsin, ki bu da en büyük lanettir kişiye. 

Buyrun çıkın işin içinden...