Mavi deniz

İçim kıpır kıpır bugün. Kendimi bir kuş gibi özgür hissediyorum.  

Çok zaman olmuştu kendimi böyle hissetmeyeli. Belki günler, belki haftalar , hatta aylar olmuştu. Sahile inmek geldi aklıma. Canım deniz, yeşillik ve taptaze bir hava çekiyor. Hemen bu açlığımı doyurmalıyım. Üzerimi giyinip evden çıktım sanki biriyle buluşacakmış gibi bir heyecan bir telaş içerisindeydim. Merdivenlerden apar topar inmeler düşecek gibi olmama sebep oluyordu az kalsın. Bu yüzden besmele çektim. Kapıyı çekip bir taksi durdurdum. Dışarı çıkmak bana iyi gelecek bugün ayrı bir tadım, ayrı bir sevincim, ayrı bir mutluluğum var. Gün benim günüm. Taksinin ön aynasından yüzüme baktım gamzelerim çıkmış babaannem onlara bayılırdı; hafifte kızarmış yanaklarım elma gibi olmuş. Saçlarımı da bu arada düzelttim. Taksinin açık camından gelen rüzgâr hafif olsa da oyun oynuyordu benimle adeta.  

Ama oyun son buldu. Masmavi denize yaklaştım. Taksi şoförünün parasını verip yakınlarda bulunan bir restorandın orada indim. Çimler ayakkabımın topuğuna değiyordu. Bu da benim hoşuma gidiyordu. Köydeki harmanımızı hatırlattı. Bana bir iki adımda bir banka oturdum. Manzara çok güzeldi. Deniz hafif hafif dalgalanıyor. Ne kadar masum ne kadar utangaç karşılıyor beni. Yüzündeki tatlı tebessüm yetiyor bana. Kafamı bir sağa bir sola çeviriyorum ama kimsecikler yok. Sade deniz arkadaşım ve ben. Ah ne kadar yalnız kalmış bugün. Derken gökyüzündeki harika dansçılar çıkıveriyor ortaya. Bayılıyorum onlara bende onlar gibiyim şu an. Bir de ahenkli şarkı tutturmazlar mı bizim dansçılar. Bir anlayabilsem onların dilinden de alkışlasam. Tempo tuttursam. Yarabbi apışıp kalıyorum. Bu yarattığın güzellikleri fark etmeyen var mıdır? Ya da nankör olup görmezden gelen, hayattan zevk almayan zavallılar var mıdır? Şükrediyorum. Şu mavi denize bakıp oh demek bile ne yüce bir şey onda huzur bulmak sıkıntımı bir an unutmak ne varlıklı bir şey kendimi onunla güçlü hissetmek ne mutlu. Kısacası hayat doğada hayat bizim fark ettiklerimizde saklı sadece keşfedilmeyi bekliyor.