MB’tan Esma Kahraman'ın “Topunu keserim” yazısı üzerine

Biraz önce Blog yazarlarından Esma Kahraman’ın “Topunu keserim” başlıklı yazısını okudum.

Okudukça içim açıldı.

Çünkü yazdıkları doğruydu.

Kuralı kuralcılığı benimsemiyordu anladığım kadarıyla.

Kırmızıçizgisi vardı fakat dışarıdan dayatılmak istenen kırmızıçizgilere karşı tepkiliydi.

İşin doğrusu da buydu aslında.

Haklıydı.

Oyuncuya seyircinin istediği gibi oyna denilir mi?

Denilemez. Denilmemeli de.

Ee yazara okuyucunun isteğine göre hareket et denilir mi?

Böyle de denilemez. Bu da denilmemeli.

Oyuncu seyircinin talimatıyla oynasaydı oyun olmazdı.

Kendisi olmazdı. Elbette her oyunun bir kuralı vardır.

Yazı yazmanın da belki yazarlığın da.

Fakat bu kural kitaplarda yazılmaz.

Kişinin kendisine has hangi üslubu siz kitaplara kural diye yazabilir misiniz?

Var mı böyle bir şey? Yok.

Yoksa şöyle ol böyle ol demenin âlemi nedir?

Elbette bana sorulan soruya yine ben kendi üslubumca cevap veririm.

Çünkü soru bana sorulmuştur.

Soru benim düşünceme, benim yazıma karşı sorulmuştur da ondan. O zaman benim düşünceme ve benim yazıma sorulan soruya bir başkası nasıl müdahale edebilir ki? Böyle bir hak ve yetkisi var mıdır? Yoktur. Olmamalı da. Bulamamalı da.

Bir de biz burada kardeşçe bira arada değiliz diyor ki bunda da çok haklı. Biz burada yazılarımızın katılımıyla bir aradayız.

Anladığım kadarıyla böyle anladım.

Bu durumun nereden kaynaklandığını, ne odluda bu tepkiyi gösterme ihtiyacını hissettiğini de bilmiyorum Fakat bende burada benim adıma da en azından bir cevap çıktığını görünce sevindim.

Ellerine sağlık dedim.

Eğer o top gidip de komşunun camını kırıyorsa kesin o topu, bıraktırın oyunu derim. Katılırım.

Ben oynarsam böyle oynarım derim.

Ha bu arada sizin anlattığınız ya da benim anladığım şekildeyse müsaade ederseniz o topu birlikte keselim de derim.