Mecnunum Leyla'mı bilsem

Gözlerin

gözlerinin biri ufka bakardı
biri sönmüştü yalnızlıktan
gün saklamış içine
zaman saklamış
deli ederdi sessizlik insanı
söz saklamış.

gözlerinin biri çok bilmiş
biri hâlâ efendi
hangisine baksam bilemedim
gece aldanmış
ışık aldanmış
ölecek gibi tükendiğinde
insan aldanmış.

gözlerinin biri dipdiri yaşıyor
biri dondurmuş yaşlarını
adını sorsam bilemeyecek
üşümekten yakınıyor
karanlıktan yakınıyor
hangi yara da kabuk bağlayacaksa artık
ölmekten yakınıyor.

gözlerinin biri diğerine benziyor
diğeri ona benzemekten kaçıyor
gözlerinin biri mavi, biri yeşil
insan ikisine de aynı anda bakmaktan korkuyor.

gözlerin gözlerin gözlerin
kıyısı var denizlerime
bir çıkıntı gibi duruyor gökyüzünde
insan tanımaktan yorulur
bir baksa gözlerinin ta içine.

gözlerin gözlerin gözlerin
sana ait değil bunlar
seninle beraber ölümlü değil
bir parça seninle birlikte yaşıyor
ama sonsuzluğu sana ait değil
dünyada senden ayrı duruyor

Milliyet Video'da ''Dünyadan İniyorum'' isimli videomu izleyebilir,
kendi sesimden bu şiirimi sevdiklerinizle paylaşabilirsiniz.

Bütün şiirlerime Milliyet Blog'umdan ve http://www.antoloji.com/ismail-can-karakus/ adresinden ulaşabilirsiniz. Sonsuz teşekkürler. Barışla, sevgiyle, şiirle kalın...