Mehmedim...

Mehmedim;

Ben senin kahramanlık öykülerini dinleyerek büyüdüm.

Yedi düvele karşı nasıl savaştığını tarih kitaplarından bilirim.

O yedi düvel ki senin azametin ve kahramanlığın karşısında diz çökmüştü.

O yedi düvel ki, Çanakkale’de mağlubiyetin ve nedametin buruk tadını yaşayarak ayrılmışlardı bu topraklardan.

Mehmedim;

Ben seni Kurtuluş Savaşında Başkomutanlık Meydan Muhaberesinde tanıdım. Başınızda Dahi komutan Mustafa Kemal vardı.

Yunan ordularını nasıl darmadağın ettiğinizi tarihler yazıyor.

Çanakkale’de sizlere ölmeyi emreden komutan bu defa “Ordular ilk hedefiniz akdenizdir ileri” diye bağırıyordu.

Sizler yayından fırlayan ok gibiydiniz.

Ben sizleri ölüme meydan okurken tanıdım.

Mehmedim;

Seninle savaşanlardan biri olan Avusturya Genel Valisi senin için “Dünyanın en yürekli ve kahraman askeri Mehmetçiğe derin sevgi ve saygılar” diyordu.

Senin kahramanlığın ve mertliğin senin düşmanlarını bile derinden etkilemişken sana bir kez daha saygı duyuyorum.

Mehmedim;

Her Türk asker görünce ağlar.

Neden mi?

Çünkü her Türk,

Askerin de bir kahramanı, her kahramanlıkta bir şahadeti görür.

Bundan dolayı ağlar her Türk anası babası, her Türk evladı.

Düşman çizmesinin ne kadar korkunç olduğunu bilen her Türk, vatanın ne kadar değerli olduğunu iyi bilir.

 Bundandır ki bayrak görünce de ağlar Türk anası Türk babası.

Bilir onun yüce değerini, bilir onun renginin sende saklı olduğunu.

Mehmedim;

Sen ki,Yemen’de gidip gelmeyensin,

Sen ki,Çanakkale’de tarihi yeniden yazansın,

Sen ki,Kurtuluş savaşında ezber bozansın,

Sen ki,Güneydoğu’da “bölünmez bütünlüğümüzün” bedelini ödeyensin.

Mehmedim;

Senin komutanın,

“Ya istiklal,Ya ölüm!”derdi

Sende “İstiklal uğruna ölmeye değer”derdin.

“Bir ağaç altında vuruldum,

Gözlerimi kapattı iki yaprak,

Beni bundan tanırsınız,

Kan rengi güller verecek yattığım toprak.”

Diyen Mehmetlerimize sevgi ve şükranlarımı sunuyorum.

Bağımsızlığımız için emperyalizme başkaldırışımızın 92.yıl dönümü olan

30 Ağustos Zafer Bayramımız Kutlu Olsun!