Merhaba yalnızlık!

Yalnızlık; önüm arkam sağım solum sobe, nerdesiniz insanlar. Körebe oynamaya başladığımızı sandım ama ben ebeyken herkes kayboldu. Telefonuma sarıldım kimse cevap vermedi. Kendimle konuşurken dedim ki tamam sıkılmışlardır oyundan problem deil ama ya bir daha hiç oynamazlarsa diyip kendi mutsuzluğumla ve umutsuzluğumla yaşamaya devam ettim.

Yalnızlığımı şarap şişesiyle paylaşayım dedim ama gördümki onlarda aynı davranışı sergiliyorlar. Ben ebe olunca şişelerin dibi hep aynı oluyor. Neden diyorum neden? Hadi insanları anladım ya şişeler?

İnsanlar ben olmazsam siz zaten yok olacaksınız bu yazıda. Kimse mecbur değil birbirine. İki gülücükle, sen iyi bir insansın demekle mutlu olmuyor. Kusra bakmayın ama her insan iyidir, kötülükleriyle yer kaplıyorlar bu dünya gezintisinde... Belki içlerindeki mutlulukla ya da kararsız davranışlarıyla ya da dengesizlikleriyle ya da savunamadıkları kendilerine göre saçma görüşlerle ya da göremedikleri doğruların tezatlarıyla.

Yalnızlık güzel fazla saçmalayan insanlarla uğraşmıyorsun. Kıllık yapanlarda uzak, kazık atan tipler başkalarına atmakla meşgül, gıcığı tutanlar başka suratlara öksürüyor... Gülelim sayın yalnızlık unutma ki ben daima senden daha değerliyim. Bilmiyorum ama sana değer veren insanlardanım; seninle çok yakınız, sırt sırta verdik yaşıyoruz her türlü yaşanılması gerekeni. Sana belki senle daha çok yaşamak istediğim için değer veriyorum. Mutsuzluklarımı en güzel sen dinliyorsun, umutlarımla hadi be salak diye en güzel sen dalga geçiyorsun. Seni senle yaşamak zor ama bazen çok gerekli. Yüzüne doya doya bakıp git başımdan demek güzel olurdu; ama bazen seni çok özlüyorum biliyor musun.

İnsanlar gelin ben ebeyim devam edelim kör ebe oynamaya. Önüm arkam sağım solum sobe, telefonlar cevapsız ve şişelerin dibi hep aynı. Tekrar merhaba yalnızlık...