Merhaba yetimim

Merhaba yetimim;
Taşra’da bir barakada,
Felluce’nin eflatun kaldırımlarında
tanıdım seni.

Vietnam’da insanlık pazarlarında,
Libya’nın ceset torbalarında
Gözlerinin mavisinde;
Ay yalnızlığında tanıdım seni.

Merhaba yetimim;
Sürgünler dünyasında kimsesiz
Acının ana rahminde bulanmış geceliklerle
Ninni tarifesiyle öpüşlü sabahların ardından
Gamlı gözlerinle tanıdım seni.

Ağlamak gelir içten, ağlanacak damla kalsaydı
Yüreklerde merhamet, gözlerde tebessüm
kalsaydı.

Merhaba yetimim, mağrur ve asi yüreklim
Taş ocaklarından süründüm kaç kez,
Kaç kez cephelerde saf arkası gözlerim
Merhaba yetimim, mermi kokusu
Anne kokusuna eş değerlim.

-Erhan Korkmaz (15.01.2016)