Merhaba

Toprak temizdi.

Gokyuzu ve hava temizdi. Bize sunduklari da. Biz de temizdik.

Pazardan peynir almak risk degil, sokak saticilari dosttu. Onlarla selamlasiyorduk.

Merhabanin hatiri vardi.

Hijyen, kalite ve garantinin belgesi iste bu merhaba idi. Sutcumuz, yogurtcumuz, sebzecimiz vardi. Hal hatir sordugumuz, hangi zeytinden hoslandigimizi bilen, iyi peynirden bizi haberdar eden bakkalimiz vardi.

Simdi. Simdi potansiyel tehlike olarak goruldugumuz ve ustumuz arandiktan sonra girdigimiz super marketlerin on binlerce cesidinin arasinda "merhaba"dan mahrum alis veris yapiyoruz.

Labirentin icinde raflarda sekiller, mesajlar ve imajlar var.

Reklâmlar bizi zaten kodlamistir onceden; algiliyor ve aliyoruz. Isminin basinda hiper, super ve mega gibi sifatlarin bulundugu magazalarda, oraya ne kadar cok giderseniz gidin, guvenlik gorevlileri, reyon sorumlulari ve kasiyerlerle muhabbet kuramazsiniz. Market arabalaridir orada size en cok tanidik gelen.

Insan bazen laf atmak ister "isler nasil gidiyor" veya "hayirdir bugun sol on tekerin gicirdiyor" diye. Insanin hayatinda kalabaliklar cogaldikca, yalnizliklar da cogaliyor. Bakkallarin gidisiyle, sokaklarin ruhu da gitti.

Ve lezzetler de gitti. Yilin on iki ayi muhtesem goruntusuyle arzi endam eyleyen sanal domatesler gibi. Domates mevsimini kaybettigi gunden beri, cok seyi kaybettik. Hâlbuki domates onemlidir. Mevsimi bittiginde gidisine uzulmek, yoklugunda ozlemek zamani geldiginde kavusmaya sevinmek cok onemlidir. Kokusu cok onemlidir. Yoresi ve lezzeti de. Her yore bir baska domates, bir baska domates lezzeti demektir. Artik yorenin adi; sera.

Sadece domates mi? Ekmek mesela. Ekmek, ekmek gibi kokmuyor. "Bir dilim ekmek" anlamini yitirdi. Ekmegi kesemiyorsunuz. Gercek bir dilim gibi bir dilim cikmiyor.

Vitaminlerle sisirilmis, kus gibi hafif ve lezzetsiz.

Cay mesela. Cay, cay gibi kokmuyor. Seylanla Turk cayini, tomurcukla cay cicegini karistirarak formuller uretiyor ve telef oluyoruz.

Evet. Simdi, brokoliyle tanistik, dort mevsim domatesle ve daha neler neler.

Imkânlar artti, cesitler artti. Simdi her sey her zaman var. Ama bu hengâmenin, bu hayat duzeninin neticesi hamburgerle bas basa kalisimizdir.

Simdi her sey, her zaman var ve her sey kiymetsiz.

Bir super marketten alisveris yapmaya calismak, sevdiginiz birini bulamayinca telesekretere not birakmak gibi aslinda. Ikisinde de muhatabiniz yok, icinizden konusursunuz; sizi duyan olmaz.

Bu cagin cilvesi herhalde. Kalabaliklarin icinde yalnizligi yasamak ve bundan keyif almaya calismak. Ama vakumlu, dondurulmus, hijyenik ve ambalaji guzel hayatimizda eksIk bir seyler var. Onemli bir seyler.

Domatesin tadi gibi. Bir merhabanin hatiri gibi..