Merhamet

Kin kavramının çocuklukla birleşmesiyle şekillenen davranış şekilleri goruyorum ben artık. Kahkahaların ardına gizlenen sövmelerin en yalın halini gözler onune seriyor bir zamanlar isimlerinin önüne ' en' sıfatını koyduklarım. Yalan ve riya ile dolu boş sözler, sahtekarlıkla süslenmiş sevgi sözcüklerine alışmış diller. Allah derken hatta üzerine naralar atarken layık olamamaya alışmış gözler.

Alışılmış sıradanlıktan çıkarak sükut etmeyi tercih edıyorum ben bu kez. Ben dıyorum çünkü BİZ'i yitiriyoruz gittikçe.. Sevdiklerimi daha da önemsiyorum artık.. Layık oldukları kefeye daha da ağır basacak şekilde koyuyorum.. Ah ben neler yapıyorum.. Neler goruyorum.. Rabbim bu gözleri bana mı verdi tek? yoksa ben gordugumu sanarken en büyük kör ben miyim bir tek? Hayat yaşanmışlıkları örtmeyecek elbet.. Gözleri görürken yürekleri ile ağlayan insanlar var olacak hep.. Hayat küslükleri de, barışları da, kinleri de, nefretleri de örtmeyecek.. Bir tek merhamet alacak hepsinin yerini, onu da sen gorecek misin kimse bilmeyecek..