Mesajlarınızı Bekliyorum!

Telefonuma her gün mesajlar geliyor. Falanca yerde kadınlar günü indirimi, filanca yerde kadınlar günü eğlencesi diye. Engellesem de çoğunu arsızlar başka yerden baş veriyor sürekli. E kolay değil elbette. Kaz gelecek yere ulaşmak için çabalamak gerekir.

Aslında onları anlıyorum da acaba bir kadın olarak onlar beni anlıyor mu? Hiç sanmıyorum…  

Dünyaya bakıyorum, her tarafta bir karışıklık ve kan sızıyor yamaçlardan. Kadınlar da savaşın en ortasında nasipleniyorlar bu olumsuz şartlardan. Ölmek kurtuluş olur, yaşayıp da her gün ölmek savaşın kadınlarının yaşadığı en ölümcül durum olsa gerek. Tüm yaşanılan dramlar karşısında bağıra bağıra ağlamak ve en kallavisinden küfretmek istiyorum. Sizlerin bize dayatmaya çalıştığınız bu yaşama isyan ediyorum. Bir tarafta keyfiniz için yaptığınız zulümler, bir tarafta günahsız insanların sizin kaprisleriniz yüzünden ölümleri beni kahrediyor. İnsanlığımdan utanır oldum. Bırakın insanlar insanca yaşasın. O doymayan gözlerinizi de toprak doyursun.

Ülkeme dönüyorum sonra. Kadınlarımıza ve çocuklarımıza yapılanlara, yapılmaya çalışılanlara… İnternetten biraz araştırınca karşıma geliyor hemen.

Kadın Cinayetlerini Durduracağız Platformunun verileri;

2017 yılında 409 kadının erkekler tarafından öldürüldüğü, 387 çocuğun cinsel istismara uğradığı, 332 kadına cinsel şiddet uygulandığı.

2018 yılının Ocak ayında 28 kadının öldürüldüğü, 147 çocuğun istismara uğradığı, 25 kadına cinsel şiddet uygulandığı.

2018 yılının Şubat ayında 47 kadının erkekler tarafından öldürüldüğü, 31 kadına cinsel şiddet uygulandığını söylüyor. 

Bu verileri gördüğümde kanımın çekildiğini hissediyorum. Nasıl bir topluma dönüştük böyle? Tamam her dönemde vardı cinayetler ama hiç bu kadar öne çıkmamıştı. Hiç bu kadar yoğun yaşanmamıştı. Ne oluyor bize? Tahammül sınırlarımız mı çökertildi? Yoksa egomuz mu çok şişik. Yapılan araştırmalarda öldürülen kadınların çoğunlukla en yakınlarındaki erkekler tarafından öldürüldüğü tespit edilmiş. Yani düşman yanı başımızda. İnsan en yakınına da güvenemeyecekse kime güvenecek?

Ya çocuklarımız? Gözümüzün nuru, hayat kaynağı, yaşama sevinçlerimiz çocuklarımız. Onlara yapılanlara ne demeli? Hangi sözler açıklamaya yeter yapılan bu alçaklığı, hainliği. Bizim zamanımızda okullarda anlatılmazdı özel bölgeler nerelerdir diye. Bizim zamanımızda çocuklara musallat olmazdı bu kadar babalar, dayılar, amcalar. Onlar hep güvenle sarıldığımız büyüklerimizdi. Oysa şimdi duruma bakın. İçimizde bir tecavüzcü coşkun yaşıyormuş da haberimiz yokmuş. Bitmiyor, bitmek bilmiyor.

Ve tüm bu olumsuz düşünceler arasında telefonuma düşen kadınlar günü etkinliklerine, kadınlar günü fiyat indirimlerine “Hadi canım siz de!” diyorum. Malınızın reklamına verdiğiniz önemin yarısı kadar da keşke insanlara tacizin, tecavüzün kabul edilmemesi gereken bir durum olduğunu anlatan mesajlar da çekseniz. Böylece bir bilinçlenmeye de katkı sağlarsınız belki.  İşte o zaman gelip sizden alış veriş yaparım. Ne dersiniz?   06 Mart 2018