Meydan

Meydan da, meydan hani! 

Alabildiğine... 

Herkes bırakıp gidince 

Hiç kimsesiz, unutulmuş 

Tekir kedi ile çomar’ın 

Kuytu bir köşede büzüşmüş olmaları 

Meydan’ı biraz rahatlattı. 

Çünkü 

O an onlar oradaydı. 

Ve 

Bardaktan boşanırcasına 

Yağmur yağıyordu. 

Meydan, sadece 

Üstlerini örtememenin 

Üzüntüsünü yaşıyordu. 

Şahin Özşahin