Mezem Çiçeği

Ah!
Çeliğe su verircisi
Dondurulmuş boşlukların;
Dağının eteklerinde kırılan,
Buz çiçekleridir…

Yorgun yangı yüreğin
Sende sana yabancı düşmüş,
Ellerindedir yetim aslın.
Karanlığa eş, ürpertir yalnızlığın.

Çarşaf gibi dürülmüş denizin.
Boya tutulmuş güneşin.
Açlığın insan utancıyla doyurulduğu,
Kör pencerelerdedir gözlerin.

Rengin aslı boğazında düğümlenir.
Dil lâl olsa yangı akıntısı çağlar.
Tarih yanar içinde, zaman tükenir.
Hiçlik!

Büyük yanılsamaların tek gerçeği
Düşer eteklerine, ‘’Aşk’ta bilgelik’’
Eteklerin,
Mezem çiçekleriyle yanar.