- Kategori
- Şiir
Mimoza diktim bahçeme sen diye

4x4x4 eğitim sistemini tartışıyor Türkiye.
Yobazlar, caniler, ırz düşmanları ellerini, kollarını sallayarak geziyorlar ülkemde.
Zaman aşımına uğruyor suçlar
Ama parasız eğitim isteyen gençler hapishanede.
Zamanında beni de almışlardı içeriye
Genç yaşta düşündüm diye
Bu 60 yıldır, 70 yıldır hep böyle.
Çıkar ilişkileri insanlar birbirleriyle, ülkeler birbirleriyle.
Buralarda bütün koylara balık çiftlikleri kuruyorlar, gittim belediye reisine.
“Haklısın” dedi.
“Ama gücümüz yetmiyor” böylelerine.
Ben yorgunum, ben yalnızım…
Ben buralarda kendi halimde
Şarkılar söylüyorum, resimler yapıyorum, yazılar yazıyorum, çiçekler dikiyorum bahçeme
İnsanlar bakıyor duvarlara, yaptığım resimlere
Soruyorlar birbirlerine
“Kim yapıyor bunları?”
“Deli mi ne?”
Yüzümde gülümseme
Yollara meyve ağaçları dikiyorum
Herkes yesin, kimse kavga etmesin kimseyle
Martılarla konuşuyorum
Sarılıyorum denizime
Tuttuğum balıkları dağıtıyorum martılara, kedilere, ev, ev herkese
Sevgilim,
Radyonda çalan kanalın adını unuttum ben ama…
Küçücük bir mimoza ağacı aldım bir kaç gün önce.
Diktim bahçemin en çok güneş alan köşesine.
Artık onun adı küçük, ne kadar büyüse de
Her gün yanına gidiyorum.
Seviyorum, suluyorum, konuşuyorum sen diye
Görüyorsun işte
İnsan sürekli yaşatabilir aşkını, sevgisini isterse
Görüyorsun işte
Hiç alakası yok insan gerçekten sevmişse,
kim hatalı, kim değil, kim gitmiş, kim kalmış ile