Mükemmel Anne Yoktur

“Çalışan anne olmak zor iş, hem iş dünyasının beklentisini karşılamak gerekiyor, hem de çalışmayan bir annenin evde yaptığı tüm işleri yapmak gerekiyor. Üstelik bu işleri akşam 3-4 saat gibi kısa bir sürede yapmak gerekiyor. Böyle olunca çalışan anne bir çok şeye yetemiyor. Evinin, eşinin, çocuğunun ihtiyaçlarını karşılayamadığı için yetersizlik ve suçluluk yaşayabiliyor. Yeteri kadar dinlenemediği için de agresif olabiliyor. Kendine yeteri kadar vakit ayıramadığı için ruhsal anlamda mutsuz olabiliyor. Dolayısı ile çalışan anneler daha fazla sosyal destek istiyorlar. Bu destek yoksa kendi hissettikleri yalnızlık, yetersizlik, dengesizlik, öfke çocuğa yansıyabilir.” Yukarıdaki cümleler ismini hatırlayamadığım bir psikoloğa ait. Bir röportajında geçiyordu  bu cümleler. Çoğu cümlede kendimi bulduğumdan, ne kadar doğru anlatmış çalışan annenin durumunu diye not almışım defterime. 

Hep daha iyi bir anne olmak için telaşım, çabam. Sorumluluklarıma, çocuklarıma nasıl daha faydalı olabilirim çabası. Herkesi ve her şeyi  olduğu gibi kabul etmeyi öğrendim. Kendimi ne kadar iyi hissedersem o kadar enerji üretebiliyorum anladım. Anneliğimin eş olmamın yanı sıra insanım her şeyden önce. Ben iyi olmalıyım ki etrafıma faydam dokunsun. Mutlu hissetmeliyim ki mutluluk yayayım. Son yıllarda yaşadığımız sıkıntıları bilen dostlar nasıl bu kadar güçlü olabiliyorsun, hala pozitif düşünebiliyorsun diye soruyorlar. Bunun cevabı çok basit. Kabullenmek… bir nevi tevekkül.

İyi bir anne olmak için  gerçekten çok gayret ediyorum. Yetişemediğim çok şey var biliyorum, için için üzülüyorum. Ama biliyorum ki mükemmel anne yoktur, mükemmel anne olmaya çalışmak da boşuna bence. Olunmaz. İlla bir yerlerde bir eksik bir yetememezlik baş gösterir. Benim çabam ise;  iyi anne, eğlenceli anne  olma yönünde. Daha ne yapabilirim, nasıl davranabilirim bunun araştırmasındayım. Yetemediğimin farkındayım…çocuklarım büyüdüklerinde gayretli, neşeli, eğlenceli hatırlasınlar yeter. Bazen hayattaki annelik rolümden sıkılıp şu karşımda duran ince belli çay bardağı ile yer değiştirip orada öyle saatlerce kalasım oluyor ama hayaller ince belli çay bardağı gerçekler başımda huni içime kaçmış kemençe koşturup duruyorum dilimde binlerce şükür ile. Allah güç kuvvet versin de varsın koşturayım.. Bütün yorgunluklar, sıkıntılar her şey geçiyor, geçecek biliyorum.  Yeter ki sağlık olsun.

Annelik kocaman bir denge gerektirir. Aklı, kalbi, vicdanı, mantığı ve duyguları mutlak bir denge ve barış içerisinde faaliyetlerini sürdürmelidir. Aynı  zamanda da  birçok şeyi düşünüp, birçok stratejiler kurup, birçok şey için dertlenip dururlar. Günlük hayatın stresinin yanısıra, eğer anne çalışıyorsa, çocuklarını bırakıp işe gitmesinin yaşattığı vicdan azabının tarifi yoktur. Annelerin sezgileri çok kuvvetlidir,  Allah’ın izniyle her işin her zorluğun üstesinden gelirler:) dengeyi de sağlarlar, çocuk da yaparlar kariyer de:)

Ve binlerce şükür anneliği bana tattırana ve dilerim ki; anne olmak isteyen her kadına bu duyguları  yaşatsın Allah’ım.

Öyle işte.