MÜLTECİLER ÜZERİNDEN ...

MÜLTECİLER ÜZERİNDEN MÜSLÜMAN ZİHİNLERİ İĞFAL ETMEK

 

Çok üzgünüm dostlar… Bu resmi İlk gördüğüm günden bu yana Allah’a (c.c.) karşı çocuklarım için dua ederken bile yüzüm, hatta içim kızarıyor. Bir Müslüman ve bir insan olarak bunun hesabını nasıl veririm? Neyi eksik yaptık, neden zamanında müdahale etmedik, neden emanete sahip çıkamadık? Yüzüm değil içim kızarıyor utancımdan. Resme bakıyorum ve çocuklarım geliyor aklıma. Acaba bu yavrucak, annesi, babası ve kardeşleri nasıl bir trajedi yaşadı? Son anlarında ne yaptılar? İçim kavruluyor, mideme kramplar giriyor dostlar.

Mekke’de Müslümanlar zor durumdaydı, ambargo uygulanıyordu. En sonunda hayati tehlike de başlamıştı. Resülulah’ın izniyle hicret başladı. Çünkü mal ve can güvenliği yoktu. Medinedeki ensar Mekke’li kardeşlerini kucakladılar, ekmeklerini bölüp beraber yediler, herşeylerini paylaştılar. Suriye’de, Irak’ta, Afganistan’da ve diğer yerlerde böyle bir durum yok mu? Mal ve can güvenliği mevcut mu?

 

Biz sıcak evlerimizde rahat rahat hayatımıza devam ederken onların eşleri ve kızları kimin eline düştü? Çocukları hangi organ mafyalarının elinde canlı canlı katledildi? Acaba her birimiz bir mülteci aileyi ensar gibi evimize alıp sahip çıksaydık, mekanlarımızı bölüşseydik bu sosyal sorunlar olur muydu?

 

Ukrayna’dan mülteci hareketlerini izliyorum. Gittikleri ülkelerde Ukraynalı çocuklar hemen okula kaydedilip, okul girişinde alkışlarla karşılanıyorlar. Ne güzel bir görüntü. Sahile vuran, organ mafyasının eline düşen bir çocuk var mı?

 

Yukardaki resimi gördüğüm andan itibaren gönlüm utançtan kızarmış durumda. Hem Rabbime karşı hem insanlığıma karşı bakacak yüzüm yok…

 

Son zamanlarda ekonomik ve sosyal sorunların tamamını mültecilere mal edip ayrı bir senaryo oynanıyor. Müslmanların zihni berrak olmalı, Allah’ın hükmü ve Peygamber efendimizin sünneti, ayrıca insanlığın gereği bellidir. Bugün müslüman zihinler neyi eksik yapıyoruz diye düşünmesi, emanete yani muhacir kardeşlerimize ne kadar sahip çıkabiliyoruz endişesi taşıması gerekirken, birkaç akl-ı evvelin, müslüman zihinlere düşman, satılık tiplerin operasyonuna gelip zihinlerini ve düşünme yapılarına tecavüz ettiriyor.

 

Dostlar! Emanete layıkıyla sahip çıkalım. Bu zamana kadar yüzümüzü, hatta içimizi kızartacak hatalar yaptık. Ve bu hataları birilerinin gazına gelerek abartmaya başladık. Mülteciler yokken bu ülkede sosyal problemler, geçim sıkıntısı vs birçok müşkilimiz yok muydu? Hatta daha fazlası vardı. Doksanlı yılları bir hatırlayın. Muhacir kardeşlerimize karşı Ensar olup kucak açalım. En azından Hristiyanların birbirine sahip çıktığı kadar, biz de birbirimize sahip çıkmayı başaralım. Belki Rabbimizin huzuruna çıkacak yüzümüz olur…

 

Yazar: Prof. Dr. Mehmet Dursun ERDEM