Münasebetsiz Mehmet Efendi

Uygunsuz bir zamanda uygunsuz bir hareket

Yapan ve lâf edene; en münasip etiket!...

Sultan Mahmut devrinde yaşar Mehmet Efendi 

Münasebetsizlikle şöhret kazanır kendi.

Bu zat, Padişahın da merakını celbeder

Namını tartmak için sohbete davet eder.

Uzunca söyleşirler bir muhabbet muhabbet

Ama yoktur adamda ve kelâmda garabet.

Padişah konuğunu lâyığınca ağırlar;

Birkaç kese ihsanla huzurundan uğurlar.

Hayli zaman sonra, yer; Cağaloğlu yokuşu

Sultan Mahmut faytonda, Bâbıâlî dönüşü.

Bizim Mehmet Efendi arabacıya ünler

“Hünkâra arzım vardır!” Hünkâr dışarı dinler

Ses tanıdık: “Galiba önemli bir maruzat!”

Arabayı durdurur ve ilgilenir bizzat.

Lâkin durdukları yer yokuşun en dik yeri

Atlar zapt olmayacak ayaklar kayar geri.

Hükümdar endişeyle meşhur rampayı tarar

Mehmet Efendi gayet rahat şekilde sorar:

“Ulu hünkârım, zurna çalabilir misiniz?”

Padişah: “Hayır!” derken nasıl şaşar görseniz

“Ben de bilmem!” der Mehmet. Hükümdar: “Öyle mi?” der.

Ve merakla beklerken fayton da geri gider.

Mehmet Efendi: “Halam, Bursa’dadır kendisi

Ve onun damadının yaşlı teyzezâdesi…”

Sultan öfkeyle: “Ee!” diyecek lâf bulamaz

Mehmet sakin: “Efendim, O da zurna çalamaz

İnanın efendimiz, hatta…”  bayar da bayar

Atlar terli, köpürmüş; fayton geriye kayar.

Bu ortamda kim olsa, çatlar; dokuz doğurur!

Sultan Mahmut nihayet dayanamaz bağırır:

“Münasebetsiz Mehmet Efendi! Çekil yoldan!

Mevlâ’m bizi korusun sen gibi densiz kuldan!”

16.5.2011 / Aydın

Salih Erdem