Müslüm Filmi ve Muhterem Nur'un Kitabı

Ömrümce Ağladım Muhterem Nur / Gülşen İşeri / Doğan Kitap
En son okuduğum kitap Muhterem Nur'un anlattıklarının ışığında hazırlanan ve Gülşen İşeri'nin yazdığı: Ömrümce Ağladım.

Aslında bu değerlendirmeyi daha önce yazacaktım ama filmi izledikten sonra yazmanın daha doğru olacağını düşündüm. Önce kitabı sonra filmi... Şu sıra Gürses yüklemesi yaşıyorum desem yeridir. Ha bu durumdan şikayetçi miyim? Asla! Size önce kitaptan sonra filmden bahsetmek istiyorum.

Kitap, film kadar ses getirmese de içi dolu dolu. Muhterem Nur'un zor hayatı, Gürses'in zor hayatı ve karşılaşmalarından bahsediyor. Ancak zorluklar bitmiyor. Birlikte oldukları dönemde de birçok sınavdan geçiyorlar. Yaşadıkları öyle derinden etkiliyor ki insanı kendinizi bir an hayatınızı sorgularken buluyorsunuz. Benimkiler de dert mi be, millet neler yaşıyor diyebiliyorsunuz. Aslında önemli olan da bu değil mi? Neler yaşıyor ve ona rağmen hayata tutunuyorlar. Yani benim artık klasik cümlem oldu ama herkesin okuması gereken bi kitap. İnsanlar hayatlarında iyi ya da kötü birçok sınavdan geçebiliyor ama önemli olan ayakta kalabilmek, tutunacak bir dal bulabilmek. İşte Gürses ve Nur o psikolojiye rağmen bunu başarmışlar. Sorunlar olmasına rağmen birbirlerinden hiç vazgeçmiyorlar. İkisinin de hayatı, tam bir başarı öyküsü ya da ben bu açıdan bakmayı tercih ediyorum. Biz gençleri kamçıladığı için ve bu özel bilgileri ilk defa paylaştığı için Muhterem Hanım'ı tebrik ederim. Ve yazarımız Gülşen Hanım'ı da unutmamak gerek. Böyle bir kitabı yaratmak her babayiğidin harcı değil.

Doğan Kitap seni zaten çok seviyorum. Söylememe bile gerek yok. Böyle önemli ve mücadeleci insanların hayatları yazılmalı ki sadece gençlere değil, herkese örnek olmalı. Sonuçta her hikayeden alınacak bir ders vardır. En gereksiz en boş en küçük gördüğümüz insanlardan bile bir şeyler öğrenebiliriz. Bu açıdan baktığınız zaman dünya çok daha eğlenceli oluyor.

Filmden 2 hafta önce falan kitabı bitirdim zaten filmin vizyona girmesini geçen seneden beri bekliyordum. Fragmanı ilk izlediğim zaman ben bu filme giderim dedim! Beni bilen bilir, öyle her filme gitmem. Hikayeyi bildiğim ve etkilendiğim için filme gitmeyi çok istedim ama bir yandan da hikayeyi bildiğim için üzüldüm nedenini birazdan açıklayacağım.
Şimdi herkes Muhterem Hanım'ın kitabını okuyor. Siz hayırdır ya?
Filmden önce kitaptan haberiniz yoktu. Biz kitabı filmden önce bitirenlerdeniz, hatırlatayım!

Müslüm Filmi / Mustafa Uslu / Dijital Yapım
Film benim için öncelikle yıldızlar kadrosuydu. Resmen en sevdiğim oyuncular bir araya gelmişti. Herhalde ben yönetmen olsam bu oyuncu kadrosuyla çalışırdım o derece. Timuçin Esen, her zaman çok beğendiğin bir oyuncu olmuştur. Müslüm rolünü de ondan iyi kimse oynayamazdı. Üstelik şarkıları kendisi seslendirdi sesi de bayağı güzelmiş he. Ayça Bingöl'ün olduğu hiçbir film kötü olamaz. Özellikle anne rollerini ve dramı çok iyi oynuyor. Zerrin Tekindor, bir insan hangi rolü oynarsa oynasın altından kalkabilir mi? Dış görünüş olarak benzemese de Muhterem Nur'u şahane oynadı. Şahin Kendirci'nin de olağanüstü yeteneğini unutmamak lazım.

Her dram filminde olduğu gibi ben bu filmde de ağlardım ama olmadı. Çünkü hikayeyi biliyorum. Aslında biraz da kızdım kendime. Keşke dedim keşke filmden sonra okusaydım kitabı. Ama burada benim bir suçum yok. Bütün suç Özdilek'in. Daha öncesinden kitabı görmeme rağmen ilerleyen günlerde almayı düşünüyordum. Özdilek'te indirime girdiğini görünce dayanamadım. E hadi aldın okuma bari be adam. Yok duramam. İlla okuyacağım. Kudururum yoksa. Valla öyle etkileyici sahneler vardı ki ağlamamak mümkün değil. Zaten filme giden herkes salya sümük çıkıyor orası ayrı bir yazı olur.

Senaryosu gayet iyi yazılmıştı. Olayların birbiriyle bağlantısı yerinde ama hızlıydı. Küçüklüğünden az bahsedilmişti. Ayrıca senaryo biraz havada kalmış. Çünkü Gürses'in öyle bir hayat hikayesi var ki 2 saate sığabilecek cinsten değil. Olay örgüsü, geçişler bana çok hızlı geldi. Ama buna da bir şey yapamazlar zaten film 2 saat. 4-5 saat olacak hali yok ya. Buradan Hakan Günday'a sevgiler.

Bir de sonunu beğenmedim birden bitti. Ben o süreçten hiçbir şey anlamadım. Çünkü bir konser sahnesi, yazılar ve kapanış. Devam edecek izlenimi uyandırıyordu. Konser sahnesinde birden bitince afalladım. Direk Müslüm Bey'in ölümüne bağlamak istemişler ama bence böyle bitmemeliydi. Klasik bir son oldu. Görüntüler iyiydi. Tabii bunlar küçük detaylar. Zaten filmin geneline baktığımızda artılar eksilerden fazla.

Tebrik edilmesi gereken bir isim daha var yapımcı Mustafa Uslu. Böyle gerçek bir hikayeyi sinemaya geçirdiği için ben çok mutlu oldum. Zaten Mustafa Uslu hep gerçek hikayeleri perdeye aktarıyor. Bildiğiniz üzere kendisi aynı zamanda Ayla'nın yapımcısıydı. İki filmde bomba etkisi yarattı ve hak ettiği değeri gördü. Ayla, çok ilgi gördü ünlü Müslüm de birçok ödül alır.

Bu filmde gördüğümüz üzere bir filmi değerli kılan ölçütler tek bir nedene indirgenemez. Bir film görüntüleriyle müziğiyle senaryosuyla oyuncu kadrosuyla yapımcısıyla yönetmeniyle ve hikayesiyle şekil alıyor. Müziği kötü diye bütün filmi kötüleyemezsin ya da müziği iyi diye filmi övgüler yağdıramazsın. Bu bir paket.

Filmde en küçüğünden en büyüğüne emeği geçen herkesi tebrik etmek lazım. Hep söylüyorum bu ülkeye böyle değerli filmler hikayeler lazım. Bizim sanatçımız olduğu için Müslüm Gürses'le gurur duyuyorum. Ve milletimizin değerli babasını saygıyla anıyorum. Nurlar içinde uyusun...