Mutlu olan hangi renktir bilinmez!

Hangi insan mutludur, okuyan mı okumayan mı? Bilen mi bilmeyen mi? Düşünen mi düşünmeyen mi? Her ne kadar okumayı ve bilme arzusunu kendime yaşam biçimi seçmiş olmama rağmen, zaman zaman bu soruları kendime sormadan edemiyorum. Okuyoruz da ne oluyor yani? Okuyanlar öldüğü zaman topraklarından patates mi bitecek de, okumayanlarınkinden ayrıkotu falan bitecek? Ne olacak gerçekten?

Dedim ya, kendi tercihimi okuyan yazanlardan yapmama rağmen, yaşamı sürekli sorgulamama ve her gün yeni birşeyler öğrenme çabalarıma rağmen; okumanın ve bilmenin insana acı verdiğini seziyorum, sanıyorum ya da düşünüyorum artık her neyse.

 Bilmek insanı acıtıyor. Artık nasılsa, acıtan bir mutluluk oluyor okumak, bilmek, düşünmek.  Bir ömür boyu arpacı kumrusu gibi düşün dur. Adı da anlamlı yaşam olsun bunun. Ama diğer taraftan en  bol resimli gazeteyi bile okumayan bir sürü insan, yesin içsin, gezip tozsun mutlu mesut bahtiyar. Dünyadan bihaber olmuşsun ne gam!

Aslında dünyadan bihaber diyorum ama, kendilerini hiç öyle görmüyorlar. Her konuda fikirleri var. Ağzın açık şaşar kalırsın. Hani interrnette çok paylaşılan bir söz var bunlar için.   “Cahil olmak ne güzel  şey lan. Her şeyi biliyon!” Ve  bunları görünce diyorum ki kendi kendime, “ insan olmak, acı duymak mıdır?”

İnsan olmanın gereği okumak ve bilmek, düşünmek ve sorgulamak ise, kendimce şu sonucu çıkarıyorum: Evet insan olmak acı duymaktır. Bilmek insanı acıtır. En azından bizim ülkemizde böyle.

Bu konuları yıllar önce de düşünmüşüm. İşte 25 yıl önce yazdığım bir şiir:

BİLİNMEZ

bir yapraktan süzülen yaş
nedendir
ağlayan
ağaç mıdır yaprak mı
bilinmez 

yaprak sararınca
yere düşer, savrulur
sararınca, damla çıkmaz yapraktan
nedendir
sararan
ağaç mıdır yaprak mı
bilinmez
yeşil yaprak yaşar ama
ağlar hep
ölür gider sarı yaprak
ağlamaz
ağlayan,
ağaç mıdır yaprak mıdır bilinmez

yeşil yaprak
neden düşmez ağaçtan
mutlu olan hangi renktir 

bilinmez