Mutluluğun resmi yok.!

"Çocuğum'un yanağından ısırdığım andır" derdim.

Kimine göre en mutlu an, çok para kazandığı andır. Kimine göre şarkı söylediği an, kimine göre kendi iç dünyasından bir gömlek modelini çizdiği andır.
Evli olup, çocuğum olmuş olsaydı, benim en mutlu anım, çocuğumun yanağından ısırdığım an olcağını biliyorum.

Bugün rutin ticari ödeme günlerimden bir gün... Ticari çalışmalarımda fabrikalar'a ödemeye taahüt ettiğim vadeli çek bedelini yarım saat önce ödeme yaptım ilgili bankaya... O kadar mutlu oluyorum ki ödemeyi tamamladığımda..Bir iç huzur beliriyor içime, kuş kadar hafif hissediyorum o an...
Çok güzel bir duygu...

Ayrıca bankam'ın şube müdürünün yanına gittiğimde bana gösterdiği ilgiye de çok mutlu oluyorum.(Ha, bu arada belirtiyim, bankamda herhangi bir birikimimden değil, Mehmet Önkibar oluşuma gösterilen bir ilgi olduğunu vurgulamak isterim )
Bunu nereden biliyorum? Çünkü, yirmiiki yıldır banka ve piyasa prestijimi sarsacak hiçbir olumsuz durumum olmamıştır.

Bugünkü gergin piyasa koşullarında pek kazanç sağladığım söylenemez ama, kredi, prestij ve güven kazandığımı söyleyebilirim.

Mutluluk böyle birşey işte arkadaşlar...