Mutluluk Alaturka Bir Duygu

Mutluluktan bahsederken rahatsız oluyorum. Bilimsel değil, felsefi temelleri yok; herkes kendine uygun değerli değersiz her şeyle mutlu olabiliyor, böyle bir duygu değerli olabilir mi?

Neyle mutlu olduğunuz önemli olmalı.

Bana basit gelen mutluluk başkaları için olabilir ama ben tercih etmem, neye güldüğümü seçerim.

Mutluluktan bahsedenleri de mutluluğu da görüyorum, aynı şekilde mutlu olamam, çok klasik ya!

Mutluluk yazılarını okurken sıkılıyorum, sanki bir bayağılık var.

Gelişmiş dünyanın mutluluk anlayışı farklı olmalı. İnsanları mutlu ettiği söylenen aşk duygusu mesela. Âşık da olsam mutlu olamam, bayağı geliyor çünkü. Böyle avam duyguları aşmış ruhumun daha asil olduğunu düşünüyorum. İlişki beraberlik tamam da salya sümük âşık olmaktan utanırım.

Alaturka çağda doğdum ama milenyum çağının ruhuna sahibim. Hiç bana uygun değil böyle şeyler. Aşk için yaşadığını söyleyen biri yeniçağa uygun değil.

Bizler bu nesil ile ayrı dünyaların insanlarıyız. O seviyorum diyor, ben beğeniyorum. İnsanları beğenebilirsiniz ama sevmek de neymiş!