Mutluluk size çok yakın

Mevlana Hazretleri’nin oğlu Sultan Bahaeddin Veled, şu hatırasını nakleder:

“ Bir gün bana büyük bir ruh bezginliği ve iç sıkıntısı gelmişti. Beni bezgin ve sıkıntılı gören babam:

“ Birinden mi incindin de böyle sıkıldın?” dedi. Ben de:

“ Bilmiyorum ki bu ne haldir?” dedim.

Babam kalkıp eve gitti, bir müddet sonra baktım ki kurt postunu çevirip başına geçirmiş, çocukları korkuttukları gibi “ Bu! Bu! Bu!” diyerek yanıma geliyor. Babamın bu hoş hareketi sebebiyle beni bir gülme tuttu ki anlatamam. Hemen yere kapanarak ayaklarını öptüm. Babam:

“ Bahaeddin! Eğer bir güzel ve latif sevgili sana sıkı sıkıya bağlansa, daima seninle şaka, şenlik etse ve birden bire yüzünün şeklini değiştirip gelse ve sana “ Bu! Bu! Bu!” dese ondan hiç korkar mısın? Buyurdu. Ben de:

“ Hayır, korkmam” dedim. Bunun üzerine babam:

“ Seni sevindiren, seni sevinç ve neşe içinde tutan sevgili, seni üzen ve kendisinden sıkıntı duyduğun aynı sevgilidir. Hep O’dur, hep O’ndandır ve hep O’ndan feyizlenirsin. O halde niçin boş yere üzgün duruyor, sıkıntının elinde aciz kalıyorsun?” buyurdu.

Babamın bu hareketi ve sözleri üzerine derhal halim değişti, taze gül gibi açılıp ferahladım. Ömrüm boyunca da başka gam yüzü görmedim ve üzülmedim, dünyanın gamı kederi yanıma yaklaşmadı.”

( Ahmed Eflaki, Ariflerin Menkıbeleri)

Ne diyelim, darısı bizim başımıza yani kendini çocuklukla büyümek arasında sıkışmış hissedenlerin başına. Damlaya damlaya göl olur derler ya, annemin takvim yaprakları sayesinde ben kendimde umut görüyorum açıkçası.  İsteyenin bir yüzü karadır vermeyenin iki yüzü. Değil mi?