Mutluluk

İki dudağının arasındaki çıkan her bir kelimeydi mutluluk 

Sarıldığın zaman içimi ısıtan, yüreğimi coşturan, kanımı kaynatan,  

Gözlerine baktığım an dünyanın en güzel kadını olduğumu hissettiren,  

Hayallerimde düşleyip, gerçeğini yaşadığım andı senle mutluluk,  

Hayatın anlamını çözmek yerine kabul ettiren,  

Günleri sayarken, yarını hep bir ümitle bekleten,  

Hüzünleri bile tek bir gülümseme ile geçiştiren,  

Hasretin dağı delip geçtiği ve kavuşturduğu çoşkun bir ırmaktı mutluluk. 

Mutluluk, seni düşünüpte seninle olmak istediğim her yerdi,  

Belki sadece hayallerde kalan ama bir gün olur ümidi ile yaşatan küçük bir efsaneydi,  

Pişmanlığın asla varolmadığı, sevginin kalıcı olduğu bir düş ülkesi,  

Ölmenin bile huzur vereceği, inanmanın en büyük dayanağıydı mutluluk. 

Şimdi hangi hayale dalsam bir boşluk oluşuyor içimde,  

Rüzgara bırakılan ve savrulan bir yaprak misali gibi oldu günlerim belkide,  

Gün gelir hesabını soracağım, en büyük bedduam bundan sonra delicesine sevenlere,  

Artık kaderimin yarattığı zindanda, ışığı bekleyen kör bir mahkuma dönüştürdü beni mutluluk.