N. KEMAL, T. FİKRET ve ATATÜRK

"Ölürsem görmeden millette

ümîd ettiğim feyzi;

Yazılsın seng-i kabrime:

Vatan mahzun, ben mahzun...”

Nâmık KEMAL

*

Nâmık KEMAL, Vatan şairi… Doğ: 21.Ara.1840 / Tekirdağ. Ölüm: 02 Ara 1888 /Sakız-Yunanistan…

*

Atatürk’ün Tevfik Fikret ile Namık Kemal’den esinlendiği bilinmektedir.

Namık Kemal, ‘ Vatan Mersiyesi ’ başlıklı şiirinin son bölümünde şöyle diyor:

"Vatan eyvah hakir oldu, perişan oldu

Düşman İstanbul'a girdi bu da mı şan oldu

Memesinden dökülen süt yerine kan oldu

Vatanın bağrına düşman dayadı hançerini

Yoğimiş kurtaracak bahtı kara mâderini..."

Mustafa Kemal, Namık Kemal'in ölümünden tam 31 yıl sonra, 24 Aralık 1919'da Sivas'tan Ankara'ya giderken Kırşehir'e uğradı ve bu şiirin nakaratı olan son iki dizesini Gençler Cemiyeti üyelerine değiştirerek okudu:

"Vatanın bağrına düşman dayasın hançerini

Bulunur kurtaracak bahtı kara maderini..."

***

Atatürk'ün: “Ben inkılâp ruhunu ondan aldım.” dediği Tevfik Fikret' in işte Hanı-ı Yağma şiiri:

Han-ı Yağma (Günümüz Türkçesi)

Bu sofracık, efendiler - ki bekler yutulmayı

Huzurunuzda titriyor - şu milletin hayatıdır

Şu milletin ki acılı, şu milletin ki can çekişir!

Fakat sakın çekinmeyin; yiyin, yutun hapır hapır.

Yiyin efendiler yiyin; bu doyumsuz sofra sizin;

Doyunca, tıksırınca, çatlayıncaya kadar yiyin!

Efendiler, pek açsınız, bu çehrenizde bellidir;

Yiyin, yemezseniz bugün yarın kalır mı, kim bilir?

Şu nimetler sofrası bakın, gelişinizle övünür

Bu hakkıdır gazânızın, evet, o hak da elde bir...

Yiyin efendiler yiyin; bu iç açıcı sofrası sizin;

Doyunca, tıksırınca. çatlayıncaya kadar yiyin!

Bütün hu nazlı beylerin, ne varsa ortalıkta say:

Soy sop, şeref, gösteriş, oyun, düğün, konak, saray,

Bütün sizin, efendiler, konak, saray, gelin, alay;

Bütün sizin, bütün sizin, hazır hazır kolay kolay...

Yiyin efendiler yiyin; bu doyumsuz sofra sizin;

Doyunca, tıksırınca, çatlayıncaya kadar yiyin!

Büyüklüğün biraz ağır da olsa hazmı, yok zarar;

İhtişamın gururu var, intikamın sevinci var.

Bu sofra iltifatınızdan işte böyle ısınır ve ışıldar

Sizin şu baş, beyin, ciğer, bütün şu kanlı lokmalar...

Yiyin efendiler yiyin; bu can katan sofra sizin;

Doyunca, tıksırınca, çatlayıncaya kadar yiyin!

Verir zavallı memleket, verir ne varsa malını,

Vücudunu, hayatını, ümidini, hayâlini,

Olanca rahatını, gönlünün tüm dileğini,

Hemen yutun, düşünmeyin haramını, helâlini...

Yiyin efendiler yiyin; bu doyumsuz sofra sizin;

Doyunca, tıksırınca, çatlayıncaya kadar yiyin!

Bu harmanın gelir sonu, kapıştırın giderayak!

Yarın bakarsınız söner bugün çatırdayan ocak!

Bugün ki mideler sağlam, bugün ki çorbalar sıcak,

Atıştırın, tıkıştırın, kapış kapış, çanak çanak...

Yiyin efendiler yiyin; bu cümbüşlü sofra sizin;

Doyunca, tıksırınca, çatlayıncaya kadar yiyin!

Tevfik Fikret   (Haziran 1912)

Ne Utanmaz Köpekleriz

Edepsizlikte tekleriz

Kimi görsek etekleriz

Hakk'tan da yardım bekleriz

Ne utanmaz köpekleriz.

Biz bakmadan sağa sola

Düşman girdi İstanbul'a

Vatanı sattık bir pula

Ne utanmaz köpekleriz.

Dalkavuklukla irtikâp

İşte etti bizi harap

Sen söyle ey Şevketmeab

Ne utanmaz köpekleriz.

İnsan mı neyiz seçilmez

Bir zehiriz ki içilmez

Tavrımızdan da geçilmez

Ne utanmaz köpekleriz

Gitme vatan kavgasına

Yetiş rütbe yağmasına

Daldık dünya sefasına

Ne utanmaz köpekleriz

Vatanın girdik kanına

Leke getirdik şanına

Topumuzun bok canına

Ne utanmaz köpekleriz

Kimi görsek etekleriz.

Namık Kemal

*