Nasıl beslenirdi ruhlarımız müziksiz

Kelimelere hayat veren nağmeler… Kulaklarımızın pasını silen birbirinden eşsiz tınılar… Alıp bizi diyar diyar gezdiren melodiler… Gözlerimizi kapattığımızda güftelerin güzelliğine eriştiğimiz, çağıldayan bir şelalenin altından geçiyormuş hissine kapıldığımız anlar…

Hani “ hiçbir şeyde gözümüz yoktur ya o yanımızda olduğu zaman… Kapkaranlık odamıza mehtap olup doğduğu an yeter de artar bile… Yağmur cama vurduğunda gece gama dalar ya…Ne güzel bir bestedir, ne güzel bir güftedir Fethi Karamahmutoğlu’nun yüreğinde…

“Yollarını bekleriz ya aylar boyunca … Senede bir gün olsun gelsin isteriz ya…” Şekip Ayhan Özışık’ın sazında çağırırız ya sevdiğimizi…

“Bir sabah isteriz gözyaşlarımızı silecek… Bir akşam isteriz sabırlar verecek… Bir gece, sırlarımızı bilecek… Bir deva isteriz yalnız bizim olacak “Ziya Taşkent’ten.

“Mevsimler yas tutup çöller ağlar” Yıldırım Gürses’in duygularında… Ağlarız dinleyip dinleyip de…Yazarız beraberce “Son Mektup’u.”

Kavuşamazsak “ kör kuyularda merdivensiz kalırız” Münir Nurettin Selçuk ile… Mecnun oluruz… Kerem oluruz…Ferhat oluruz… Denizler ortasında yelkensiz kalırız.

Selahahtin İçli sesleniverir melodilerle “ Zaman zaman deli dalgalarla gelir hüzün der… Vurur şarkıdaki gibi gönlümüzün kıyısına … Hem de son kum tanesi kalana kadar…”

“Bir sevgi ister gönüller… Hem de yılları durduracak, güneşi doğduracak, dünyamızı dolduracak bir sevgi ister “Necdet Tokatlıoğluyla birlikte.
“Mihrabım diyerek sana yüz vurur da…Gönlümüzün dalında bir yuva kurar”Avni Anıl ile…

“Gözlerimizde bir renk… Kulaklarımızda bir ses… Ve içimizde bir nefes olarak kalır “Erol Sayan.

Ah ah o şarkıların gözü kör olsun… Yine akdılar yüreklerimize alıp götürdüler bizi… Sürüklediler peşlerinden…

Kelimelere hayat verenler… Bestekârlarımız… Birbirinden değerli müzik adamlarımız… Saymakla bitmez ki sayfalarda… Ne çok emekleri vardır do da, fa da, sol da, re de, mi de…

Ya olmasalardı… Ya dolamasalardı yüreklerinde kopan fırtınaları, coşkuları güftelere… Ya duyamasaydık notaların sevişmelerini… Yüreğimiz kanamasa… İçimize neşe dolmasaydı… Hüzünlenmeseydik… Sevmeseydik… Kavuşamasaydık… Beklemeseydik… Sarmasaydık… Sevinmeseydik… Ağlamasaydık…Gülmeseydik… Onların gönül dallarından kopup bizlere ulaşan her notada başka başka duygulara kapılmasaydık… Müziksiz kalsaydık… Soruyorum şimdi hepinize müziksiz bir dünya renksiz bir çöl olmaz mıydı… Nasıl beslenirdi ruhlarımız müziksiz…

Hele bir bakın, ne güzel dilekler Necdet Tokatlıoğlu’dan bize ulaşan…

“Gitmesin gözlerinizden pırıl pırıl arzularEksilmesin yüzünüzden o tebessüm o baharTanrım sizi korusun kem gözlerden saklasınAğartmasın saçınızı şu geçen zalim yıllar”

(16.10.2008)