Nasıl bir doğum yapacağına karar vermek

Aman Allahım ne zormuş buna karar vermek. En azından benim için öyle oldu. Malum çevredeki normal doğum yap baskıları, normal doğumun adı üstünde normal ve olması gerektiğine olan inancım, fakat bunun yanında korku, kararsızlık içinde geçen 9 ay... Şunu anladım ki, tabi ancak doğumdan sonra anlıyor insan, hiç kimsenin lafı beş para etmez kardeşim bu dönemde. Yaşayacak olan sensin tüm artılar ve eksiler gözünün önünde neyi nasıl yapacağına doktorunun eşliğinde karar vereceksin. Burada tabi doktor faktörü önemli. İyi seçim yapmak lazım. Şartlarınıza göre hangi hastanede doğum yapacaksanız doktorunuzu seçme şansınız varsa iyi seçim yapmak lazım. Para canlısı olmayan, doğru bilgilendirme yapan, sonuçta hassa bir dönem herşeyi bilmek istiyor insan bir anne adayı olarak, doğru yönlendiren, azarlamayan, bir doktor bulmanızı tavsiye ederim. Rahat bir insan olsun ki sizi de rahatlatsın. Ama seçim yapma şansınız yoksa o zaman iş biraz da size düşüyor. Doktorunuzun size verdikleriyle yetinmeyip araştırma yapmanızı öneririm. Malum internet artık çok yaygın. Bilinen gebelik sitelerinden doğru bilgiler alınabilir. Bu dönemde forumları da okumak iyi oluyor ama insanın kafası biraz karışıyor. Okuduklarımızı birer tecrübe gibi görüp çok fazla kaptırmazsak kendimizi daha iyi olur. 

Neyse işte böyle bir süreçten sonra sona doğru yaklaşırken artık doktorumdan birşey söyleyip beni bu kararsızlıktan kurtarmasını beklerken bir gün bana 'Sen normal doğum yapabilirsin sende o cesareti görüyorum' deyince kuş gibi hafiflediğimi hissettim. Evet dedim duymak istediğim buydu yapabilirim! böylelikle günler ilerlerken sanki tüm sancılar gece gelir diye birşey varmış gibi geceleri sık sık uyanmaya ve beklemeye başladım. Ama ne bir belirti ne bir sancı hiç birşey yok yok yok. Böylelikle 40 haftamızı devirdik. Doktorum gel de bir bakalım rahimde açılma var mı dedi. Muayene etti fakat hiçbir açılma yok. Hatta suyumda da hafiften bir azalma varmış. İstersen daha fazla beklemeyelim yarın sabah alalım dedi. Tabi ben şok oldum. Nasıl yani kendimi o kadar da hazırlamıştım normal doğuma nerden çıktı dedim şimdi. Belki diretseydim hayır bekleyelim deseydim bekleyecektim minik kuzumu. Ama sanırım ben de korktum ve artık bitsin dedim. Eve geldiğimde annem biraz burun kıvırdı sanki yaşayan oymuş gibi. Dedim ki böyle olması gerekiyormuş demek ki artık daha fazla konuşmayalım bu konuyu. Eşyalarımızı bir kez daha gözden geçirdik. Ve o bitmek bilmeyen gecenin sabahında hastanenin yolunu tuttuk. Yatış işlemleri falan derken beni doğumhaneye aldılar sezeryana hazırlamak için. Önce serum verdiler. Sanırım epidural olacağım içindi. Sonra lavman yaptılar ve sonda taktılar. Sonrasında kapıda bekleyen eşim ve annemin eşliğinde ameliyathaneye gittik, ve vedalaştık. İçeride tüm doktor ve hemşireler gayet rahat neşe içinde dün gece ne izlediklerinden bahsederken ben artık iyiden iyiye korkmaya başlamıştım. Epidural olmakla iyi mi yapıyordum bilemedim bir an için. Yanımda sağolsun doğumhane hemşiresi Serap hemşire benim birlikte ameliyata girdi ve elimi tuttu. Anestezi uzmanı belimden iğneyi yaptı ve hemen sonrasında belimden aşağısını hissetmemeye başladım. perdeyi çektiler ve başladılar. Bu arada Serap hemşire bana olan biteni anlatıyor. Ve işte çıkardılar yavrumu sonra yanıma getirip koklattılar müthiş birşeydi. Sonra kapıda bekleyen babamıza da göstermişler. Ve sonrasında doktorum bundan sonrasına şahit olman gereksiz sana ufak dozlu bir sakinleştici yapalım dedi ve gerisi hayal meyal hatırlayarak diktiler beni. Ve çıktım ameliyathaneden başladım beklemeye. Kimse gelip almıyor beni deliricem unuttular mı diyorum gelen geçene soruyorum en son yatacağım katın hemşiresi geldi hastabakıcıyla çıkardılar beni odama. Sonra minik kuşumu getirdiler yanıma. Ve benim için hayat artık daha güzel olmaya başladı. Sonrasında ziyarete gelenler telefon edenler derken bir gece hastanede yattık ve ertesi gün çıktık. Fakat her kadında olmamakla birlikte epidural bana 4 gün süren feci bir baş ağrısı yaptı. Dayanılmazdı ve geçmeyecek diye düşünmeye başlamıştım. Allahtan 4.günün sonunda bitti. Epidural anestezi olacaklara tavsiyem sonrasında bol bol sıvı almaları. Çünkü vücut ilacı idrarla atıyor bunun içinde fazlasıyla sıvı almak gerekiyor. Şimdi geriye dönüp baktığımda yine aynı duyguları yaşıyorum ama insan evladını düşünce herşeyi unutuyor yine olsa yine yaparım diyor..