Nazım Hikmet mutluluğun resmini hiç yaptırtamadı ki

Önceki günkü Taraf gazetesinin manşeti Mutluluğun resmi bu mu Abidin? idi.

Çoğumuzun bildiği gibi Nâzım Hikmet bir şiirinde, ressam Abidin Dino’ya Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin? diye sormuş.

Abidin Dino' da cevaben, bir yatakta huzur içinde koyun koyuna uyuyan yedi çocuk, bir kedi ve köpek ile yaşlı bir kadınla bu anı betimlemişti.

Çoğumuzun bildiği gibi diyorum çünkü ben de ‘Mutluluğun resmi bu mu Abidin?’ başlıklı haberi okuyana kadar öyle biliyordum.

30 Eylül 2008 tarihli Taraf’ın haberine göre, Abidin Dino öyle bir resmi hiç yapmadı ve herkesin Abidin Dino’ya ait olduğunu sandığı o tablo, Amerikalı bir afiş ressamına ait.

İsmi Dianne Dengel.

Her şeyi bilemeyebiliriz elbette, ancak bu hataya Milli Eğitim Bakanlığı’nın öğretmenler için hazırladığı bir kılavuz kitapta rastlıyorsak, burada durum vahim demektir.

Kitap Erciyes Üniversitesi’nin anlı şanlı profesörlerine hazırlatılmış. Adı üniversite ama…

Tablo yorumlama ya da sanat tarihi konusunda özel bir donanıma sahip olduğumu söyleyemem. Ancak bu tabloya baktıktan sonra nasıl bir akıl yürütme tekniği uygulamam gerektiği konusunda bir sanat tarihçisi bana yardımcı oldu. Ben de bu doğrultuda aşağıdaki yorumları yaptım.

Yıllardır Abidin Dino’ya ait mutluluğun resmi sandığımız bu tabloya baktığımda, tablonun gerçekten de bir doğu toplumu sanatçısı tarafından yapıldığını düşünmek zor gibi görünüyor.

Söz gelimi doğu uygarlıklarında yatağa kedi ya da köpek gibi hayvanların alındığını söylemek oldukça güç.

Özellikle tablodaki fotoğraflar dikkatle incelendiğinde çocukların hepsinin saçları sarı.

Bu, tablonun batılı bir ressama ait olabileceği konusundaki tezleri güçlendiriyor. Kaldı ki Taraf’ın haberine göre , sorgulamaya ve soruşturmaya yer kalmayacak şekilde, tablo Amerikalı afiş ressamı Dianne Dengel’ e ait.

Milli Eğitim Bakanlığı yetkilileri de konuyu görüşmek üzere incelemeye aldıklarını bildirmişler.

Bu tartışmalar bir yana Milliyet’ ten Hasan Pulur’un dediği gibi; * İnsanlar da ansiklopedi değildir, her sorulana cevap veremez, bildiği kadar konuşur, adam “Bilmiyorum” dedi diye onu cehaletle suçlayamazsınız… [1]

Sn. Pulur size katılmakla birlikte, referansı ülkemizdeki bir üniversitemiz olan Milli Eğitim Bakanlığı’ndan onaylı bir eğitim kitabında bunlarla karşılaşıyorsak nasıl düşünmeliyiz?

Sizce de bunun adı cehalet değil midir?

Hem de toplumsal bir cehalet.

Bu cehalet kümesine kendimi de dahil ederim hiç çekinmeden.

Ama bugüne kadar uzman biri de çıkıp dememiş mi, yahu bu tablo Abidin Dino’ya ait değil nereden çıkarıyorsunuz bunu?

Olayın adını doğru koyalım. Fısıltı gazetesiyle ya da dost sohbetleriyle ve okumadan genel kültür birikimi yapma gayretinin sonucudur şahit olduğumuz felaket.

Başka birşey değil.

Sabrın sonu ile

Bibliyografya:

[1]Hasan Pulur, Milliyet, Olaylar ve İnsanlar, Cahil ve Cehalet, 21 Eylül 2008, sf.3