Ne Bazenim, Ne de Gibi…

Bazendi hayat…
Bazenlere benziyordu.

Ya biraz kırgın,
Ya biraz yorgundu.

Ya da bazen mutlu,
Ya da çok mutsuzdu.

Bazen de “gibi” oluyordu.
Seviyor gibi,
Özlüyor gibi…

Ama en çok da “keşke” gibiydi.
Keşkelerle çevriliydi.

Sonra “yarın” geldi.
Bana inan, dedi.

Ben ne “bazenim” ne de “gibi”…
Bırak keşkelere iç çekmeyi.

Çünkü ben en gerçeğim.
Yarını dualarla beslerim.
Ve yarın sana dualarını getireceğim.