Ne güzel piştilik oynuyorduk, doğruluk adına hayatı sıkıcı hale getirenleri maça kızı çarpsın

Şu ciddi; eğlenceyi küçümseyen, bir amaç için dünyaya geldiğini söyleyen “hakikat yolcularını(!)” hiç sevmedim. Dünyayı da bu hale onlar getiriyor; hiçbir pişticinin kanla kavgayla işi olmaz, yaşamayanlar başka şey yapıyorlar!

Hayatı böyle gösteren ne kadar manifesto ve söylem varsa  “yanlışlık” şüphesi taşıyor. Pişti oynayanlar basit insan, Niğbolu’da kele koparanlar paşa!

Bu cehalet dolu kahreden algı yüzünden bütün yüksek mevkileri reddedip piştici olmaya karar verdim. “Yapamadığın içindir” suçlamalarına gülüp geçtim.

Bu kelli felli adamların “büyük işler, büyük davalar” diye bir vizyonları var. Bizler çimenlere uzanıp yıldızları seyrederken onlar mezarlık kuruyorlar.

Bunların başında takke çenesinde sakal dervişleri de ciddi. Piştilik oynarlar mı? Sümme hâşâ! Yukarıda Tanrı var zaten, sen niye aşağıda Tanrılık yapıyorsun? Onların vizyonu da “hakikat”, ellerinde kılıç olmasa da. Kelle koparan paşaların duacıları!

Hiç böyle şeyler söylemeden(hassasa dokunmadan) arka mahallede piştiliğimizi oynasak, Allah’ın gafil kulları olsak zındık filam, kelleciler bizim kirlerimizle ruhlarını temizleyip cennete gitseler (ki öyle oluyor zaten)… Tüküreyim ben böyle adalete!

Oyun oynamak ne tatlıdır, alır götürür sizi… Tutsağı olanları eleştirin ama… Ben iyi bir pişticiydim. Oyun oynamayı çok severdim. Hayatın tatlı anlarıdır oyun. Oyun oynarken hiç utanmadım, yanlış yaptığımı düşünmedim. Kumar sadece kâğıtla oynanmıyor, ne kumarlar var hayatta!