Ne kadar dua varsa okudum.

Duygusal adamız ya biz...

Olur olmaz işlere kafamızı takacağız ya... Dün gecede Fortis Türkiye kupasına takıldım.

Maç bitti.

Ağla ağla gözlerim şişti...

Ne alakam var benim Kayseri Erciyes’le?

Hiç.

Bülent Korkmaz, takımın başına geldikten sonra Kayseri Erciyes’in maçlarını takip etmeye başladım..

Trabzonspor’u penaltılarda eledikleri maçı izledim. Maçtan sonraki görüntüleri beynime kazıdım. Futbolcular ağlıyor, Kulüp Başkanı hüngür ağlıyor..

Bir Kent bir kupayı bu kadar mı çok ister?

İnsanların sevinçten ağlaması kadar güzel bir şey var mı?

Trabzon maçından sonra, futbolcular gönlünden geçirdiklerini paylaştılar.

“Bundan sonra Milan gelse yine yeneriz!”

Milan'ın Türkiye kupasında ne işi var.

Beşiktaş’la oynadılar.

Maçla ilgili yorum yapmayacağım..

Uzatmalarda Beşiktaş bir gol attı. İçim cız etti.

Ben Televizyonun karşısında bildiğim ne kadar dua varsa okuyorum.

“Atın be bir gol, uzasın şu maç”

Gol’den sonra Bülent Korkmaz Dizlerinin üzerine çöktü mü?

Bülent ağlar, eşi, çocukları ağlar..

Ali Gülcü ağlar.

En son Babam ve Oğlum filminde bu kadar ağlamıştım (Allah ağlatacak acı göstermesin).

Bu Bülent Korkmaz bir de Galatasaray’ın UEFA kupa finalinde ağlatmıştı beni... Sakatlandı da omzunu sardılar. Sahaya çıktı yorgun aslanlar gibi. Kükre babam kükre...

Maçın bitiş düdüğü çaldı.

Beşiktaşlı futbolcular, Kayseri Erciyesli futbolcuları teselli etmeye çalışıyor... Ağlayan mı istersin, sahanın ortasına çöküp kalan mı?

O sırada Beşiktaş taraftarı Erciyesli futbolcuları tribünlere çağırıp alkışlamaya başlamasın mı?

Bu dedim be!

Spor bu işte be!

Sahi Finali siyaha boyayan, bir adam var;

İsmet Arzuman.

Seni Allaha havale ediyorum... Dün gece tarihteki yerini aldın bundan sonra unutulmayacaksın...

FOTO:http://www.milliyet.com.tr