Ne telaşsız bir güne uyanmıştık

Ne telaşsız bir güne uyanmıştık

Ne tenha bir sabah uyanıyordu sokaklarda

Gecenin ayazından sıyrılıp kucak açarken başak rengi sarılara

Siyahlara renk geldi, sonra beyazlar yeşillendi

Telaşası sardı şehrin dört bir yanı dip bucak

Kucak kucak martı sesleri dağıldı ulu orta

Yaşlı vapur ’günaydın’ derken ebedi sevdalısına

Bir elimde mis kokulu çıtır gevreğimle

Kulak kesildim bu köhne şehrin nefes alışına