Neden adam yemiyorsun?

Söz ağızdan neden çıkar ki? Neden yok yere söz verme gereği hisseder insan? Beyninden gelen uyarıcılarla cümlelerini oluşturması gerekirken neden gerçekleştiremeyeceği cümleleri ardı ardına sıralayarak gereksiz sözlerle insanların zihinlerini bulandırır hiç anlamam.

Erkek sözü diye bir kavram vardır toplumumuzda. Erkeğe özgülüğü değildir tabii ki altında yatan manâ. Özü sözü bir deyimine çıkar lafın sonu… Nerede? Şöyle bir etrafıma bakıyorum da sanki her yer bu deyimin tam aksi icraatlarda bulunan insanlarla kuşatılmış gibi… Hani bilim-kurgu filmlerinde başrol oyuncusunun başına gelen cinsten… Kahraman etrafındaki insanların bir zombi ya da uzaylı olduğunu çok uzun zaman sonra fark eder ya, bu insanımsı yaratıklar esas oğlanın etrafını kuşatır ya öyle bir şey… Esas oğlan, esaslı oğlan, ya da esaslı adam, adam gibi adam… Bu kavramlar artık toplumumuzdan öyle uzak ki. Nesilleri git gide tükeniyor esaslı insanların. Benim asıl korktuğum toplumsal normların da tepe taklak olması. Ağzından çıkan sözle icraatları tutan insanların, sayıca; boş konuşup mükemmel görünmeye çalışıp insanların zihinlerini allak bullak edip sonra aslında ortada konuşulmaya değer hiçbir işlerinin ya da hiçbir konularının olmadığı ortaya çıkan ya da çıkmayan insanların çokluğu…

Haliyle toplumsal normlar ahlaklı, vicdanlı, yardımsever vs gibi kıstasların baskınlığı ile belirlenmiyor. Toplumda yaşamını sürdüren insanların davranışlarına, yapılan davranışın sayıca çokluğuna göre belirleniyor. Yani yüz kişiden yetmişi insanların derisini yüzüp beslenmesini öyle karşılıyor ve geride kalan otuz kişi de pırasa yiyorsa sorun kimdedir sizce?

Bak şimdi… O zaman, yıllardır kültürüyle övünen, erdemli, saygılı, kibar, yardımsever insan olmayı bir ilke edinen atalarımız, yukarıda bahsettiğim düşünceye göre sorunlu insan mı oldular. Cevabı size bırakıyorum.

Sanat ve sevgi ile…

Şöhret DOĞRUYOL