Neden aşk?

Neden ve nasıl olduğunu bilmeden çekiverir aşk bizi.. Anlayamayız.. Çözemeyiz.. Yemek, içmek gibi bir ihtiyaçtır artık o.. Bulmak isteriz.. Ararız.. Saçma gelir.. Boş iş gibi gelir.. Ama sonra anlarız ki; Büyük işler büyük aşklarla oluşurmuş..

İçinizde sevgi yoksa.. Sevmiyor; Sevilmiyorsanız.. Kendi içinizdeki sorunları çözememişseniz.. Nerde kaldı diğerleri.. Aşk denilen 3 harfli gizemli kelime içimize girmemişse.. Hayattan ne keyif alınır ki.. Hayattan tüm umutlarımız kaybolmuşsa.. Aşk elini uzatır bize.. Herşey karşı tarafa endekslidir artık.. Saçının teli için, gözleri için.. Bir ömür vermeye hazırdır bedenler..

Ya karşılıksız sevenler.. Onun mutluluğu için kendi mutluluklarını hiçe sayanlar.. Kendi istedikleri gibi sevenler.. Onu göründüğünde dizleri titreyen, İçi kıpır kıpır edenler..

Sevenler.. Karşılıksız sevenler.. Sadece sevenler.. Sevilmek herkesin kaldırabileceği bir şey değildir aslında..

En kötüsü tüm değerlerinizi verdiğiniz kişinin, Aslında bir hiç olduğunu anlamaktır.. Ama dedik ya.. Elimizde değil..

Yüzeysel ilişkilerin de sonu hep hüsrandır.. Bilemeyiz.. Küçük bir ışıktır aşk, İçimizde yanan.. Bizi hayata hazırlayan.. Hayattan tamamiyle soyutlanmak için küçük bir aşk kıvılcımı yeterdir..

Dışarda kıyamet kopsa.. Siz evde onu düşünüyor olursunuz.. Mutlusunuzdur.. Çünkü aşıksınızdır.. Seviyor; Seviliyorsunuzdur.. Yoldan geçen kedi, havada uçan kuş.. Sokakta oynayan çocuklar.. Daha önce görmediğiniz detaylara takılırsınız.. Anlamazsınız..

Kendinize daha fazla ilgi gösterirsiniz.. Bilirsiniz onun değeri var artık.. Bilirsiniz ki sizi bekleyen birileri var.. Elinizi uzatabilecek kadar yakın.. Ya da uzaklarda.. Çok uzaklarda..

Ama içinizdeki sevgi mesafeleri yakın eder.. Bir fotograf.. Bir ses.. Yeter bütün özlemi silmeye.. Ne kadar istenizde yanında olmasını...