- Kategori
- Deneme
Nerede çokluk orada yokluk! Sonuç; yine yalnızlık

Yaşanan bu günlerde herkes yalnızlıktan söz ediyor ve anlaşılamamaktan. Teknoloji ve yüksek yaşam standartları elde edilmiş herşey ama insanlar yalnız ve mutsuz yine de. Çokluk içinde, yokluk! Yalnızlık duygusu...
Siber iletişim ağları ile yalnızlığının acısı dindirilmeye çalışılıyor. Kendi içinde bir evren olma hayali, gerçeklerden kopmuşluk. Belki çözüm değil ama, kimilerinin yapacak başka hiçbirşeyi yok ki! Yalnızlık korkusu! İnsanın içsel bir sorunu belki.
Herkesin belli sorumlulukları işleri var tabi, bunlar dışında kendimize kalan zamanlarda
pencereler, kapılar sımsıkı kapalı, hatta kilitli hırsızlara karşı.Birçeşit korunma, güven duygusu hissi.
Ses geçirecek kadar ince duvarlar, bazen apartman dairelerinde ve birbirlerini tanımıyor kimse duvar ötesi kadar yakın. Klimalar çalışıyor gürültüyle, evleri, içinde yaşayanları serinletmek için sıcak yaz günlerinde, herkes yalnız kocaman evlerde. Sanki, gerçek dünyaya kapatılmış hayatlar sımsıkı!...
Canlı ve gerçek bir dost, komşular, sevgili yada eş edinme çabası! Sanal oyunlara ve oyunculara kalmış. İnsanlarda yalnızlık duygusu gitgide büyüyor. Ancak edinebileceğimiz ve
kaybetmeyi hiçbir zaman göze alamayacağımız sevebileceğimiz bir insanı yada insanları bulmak büyük değer taşıyor. Sanal çoğunluklar daha büyük yalnızlıklar getiriyor.
İnsan ruhunun yalnızlığa karşı olan dirençsizliği sanal alanlarda çareler aramasıyla,
sağlıksız karmaşalar yaşanıyor.
Aslında bomboş, soğuk ekrana saatlerce, boynumuz tutulana kadar bakarak, yalnızlığın
yok edilmesini isterken oluşan daha büyük yalnızlık.
Herşeyin sanalı var, sohbetler, çaylar, kahveler, çiftlik yap, komşu ol dünyanın bir ucunda ki biriyle, domates yetiştir, çilekleri topla, adı arkadaşlarla dolu listelerde hiç tanımadığımız,
gerçekliğini gizleyen insanlar. Günaydın...nasılsın...iyi akşamlar...kalıplaşmış kısa yazışmalar. Kişiye göre arayışlar, buluşlar, gerçeklerden kopuş, anı yaşama isteği...
Cansız, parlak ekranlar karşışında dostluk yok değildir tabiki! Zamanla gerçeğe dönüşen istisnalarda vardır... Bir dostun, elinin sıcaklığını hissettirmez, gözlerine bakıpta 'iyi değilsin' diyemez! Sıcak bir çayı yudumlarken edilen sohbetin tadını vermez! Ekran kapandığı anda, gerçekte yine yokluk! Sonuç: yalnızlık!...
V.Kayra