Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

04 Ekim '10

 
Kategori
Sosyoloji
 

Neredesiniz?

Neredesiniz?
 

Dost, dost....(Resim internetten alınmıştır)


Vermek mi? Almak mı? 

Hepimizin hayata baktığı noktalar farklı uzaklıklarda olsa da. Hatta, uzaklık kavramlarımız dahi farklı olsa, birbirimiz adına da “Bir çivi çakmak” gerekir diye düşünürüm yaşamda. Sevgiyi üretebilen insanlar olmak çok da güzel olmaz mı?

Peki, sevgiyi nasıl üreteceğiz? Sözle olmuyor şüphesiz. Bir eylem ihtiyacı doğruyor üretmek çabası beraberinde. Sevginin üretimi her insan için farklı olabilir. Bizler de farklıyız çünkü. Farklılıklarımızla sevgi üretebilirsek, keşke üretebilsek. İnsanı, insanlık değeri üzerinden payelendirip. Hayatıma, giren insanları ve onlara katkıda bulunup bulunmadığımı düşünürüm bazı günler. Kendi adıma eylemde başarılı bulduğum anlarda vardır. Tanıştığım, hayatımın bir evresinde beraberlik içinde olup, daha sonra ayrı düştüğüm insanlar. Hepimizin vardır. Bu insanların bir kısmı, ailem ile paylaşamadığım sıkıntılarıma, onlara anlatamadığım heyecanlarıma ve sevinçlerime ortak olmuşlardır.

Onlar hatırlanmayı, yad edilmeyi hak eden insanlardır. Bana katkıları olmuştur ki hatırlıyorum. Hatırlamak yetmiyor tek başına yada şöyle demeli, benim onları hatırlamam onların bunu hissetmesi anlamına gelmiyor. O kadar gelişmiş bir telepati yeteneğine henüz sahip değiliz. Unutulmamış olduklarını bilmeleri için bir eylem, sevgiyi iletmek için bir yöntem gerekmez mi? İletişim imkanlarının hızla geliştiği bir süreçte zor da olmasa gerek haberdar edilebilmeleri.

Unutulmamak, unutulmadığından haberdar edilmek sevgi üretmenin başlangıç noktası olamaz mı? Telefon rehberinize, mail kutunuza eklediğiniz bu insanları, yılın belli zamanları hatta aklınıza esince…Özel bir nedene gerek aramaksızın “Seni Unutmadım” mesajıyla “Çivileseniz” hayatınıza. Doğum günleri, anneler günleri, babalar günleri… Doğduğu günü bilmediğimiz, annemiz ve babamız olmayan… Bu insanları hatırlamak için güzel bir yöntem olmaz mı? Dostluk ve arkadaşlıklarından karşılık beklemeden “Vererek” bizlere katan insanlar “Almak” için bir mesaj kadar yakınlar. Yeter ki “Hep bana, Rab bana” demesin payelendirenler insanı insanlık adına. 

 
Toplam blog
: 247
: 709
Kayıt tarihi
: 11.03.09
 
 

Buradayım işte. Yaşamın tam içinde. Her anın benim olduğunu bilerek. Yaşamın sadece "Şimdi" olduğun..