- Kategori
- Aşk - Evlilik
Nevazil
"Bir kırıklık var üzerimde" deyince, grip sandım yaşına hürmeten "Nevazil mi yoksa?" dedim. Hani üşütürsün de hasta olmazsın... İflah da olamazsın bir süre. "Geçmiş olsun" diye ekledim "Hep nevaziliz bu aralar..."
"Yok öyle değil" dedi. Bahçedeki divanın üzerine uzun oturarak anlattı: " Gençliğimde önem sırasına göre aşka-hayata-dünyaya meylettim hep. Ve bunların hepsine meyletmeyi, en azından hayal ayarımı öyle yapmayı mümkün kılan bir avuç hürriyete. Ama önce aşkta kalbim kırıldı. Bir kız sevdim, Selin'di adı. Hani akarsu anlamında... Ben ona hep Serin dedim, içimden. Yok akarsu olduğu için değil, mesafeliydi bana... Serindi... Seviyordum, bir gün ona benim koyduğum adıyla seslendim. Kırdı kalbimi... Sonra hayata da serin oldum. Ben daraldım, şu kıyısız şehir daraldı. Dardı da zaten, herhalde...
Akşamları bu şehir hep serindir. Bakma pek şikayetim de yok bu serin hallerden. Dünya da uzağımda kaldı, sonra. Baktığım yerden o da çok geniş, büyük değildi aslında.
Bir tek Serin'di aklımda duran...
Hayali gönlüme yadigar kaldı."
..
Sözlerinin feri kaçtıkça, gözlerinin feri pırıldıyordu, yağmurda üzerine düşen farla ortaya çıkan kuytu çukurlar gibi. Sözcüklerinin neferi olmaz, sözcüklere kendini inandırmazsa, feri nasıl yakalardı insan? Susup, sanki o günleri yadettiğinde masum, mazlum görüyordu kendini.Durdu düşündü... Belki o günleri, yani koca bir ömrü hayal etti.
"Ama pişman değilim" dedi:
"Beni saran-sarmalayan sıcağım olmadı ki ona hasretleneyim, serindik hep..."*
Bir kırıklık var üzerimde
Kör bir ağrı bedenimde gezinmekte
"Kapıları açan benim, kapıları birer birer.."
Gerçek kırığım nerede?
*psikeart-yaşar sökmensüer
"Yok öyle değil" dedi. Bahçedeki divanın üzerine uzun oturarak anlattı: " Gençliğimde önem sırasına göre aşka-hayata-dünyaya meylettim hep. Ve bunların hepsine meyletmeyi, en azından hayal ayarımı öyle yapmayı mümkün kılan bir avuç hürriyete. Ama önce aşkta kalbim kırıldı. Bir kız sevdim, Selin'di adı. Hani akarsu anlamında... Ben ona hep Serin dedim, içimden. Yok akarsu olduğu için değil, mesafeliydi bana... Serindi... Seviyordum, bir gün ona benim koyduğum adıyla seslendim. Kırdı kalbimi... Sonra hayata da serin oldum. Ben daraldım, şu kıyısız şehir daraldı. Dardı da zaten, herhalde...
Akşamları bu şehir hep serindir. Bakma pek şikayetim de yok bu serin hallerden. Dünya da uzağımda kaldı, sonra. Baktığım yerden o da çok geniş, büyük değildi aslında.
Bir tek Serin'di aklımda duran...
Hayali gönlüme yadigar kaldı."
..
Sözlerinin feri kaçtıkça, gözlerinin feri pırıldıyordu, yağmurda üzerine düşen farla ortaya çıkan kuytu çukurlar gibi. Sözcüklerinin neferi olmaz, sözcüklere kendini inandırmazsa, feri nasıl yakalardı insan? Susup, sanki o günleri yadettiğinde masum, mazlum görüyordu kendini.Durdu düşündü... Belki o günleri, yani koca bir ömrü hayal etti.
"Ama pişman değilim" dedi:
"Beni saran-sarmalayan sıcağım olmadı ki ona hasretleneyim, serindik hep..."*
Bir kırıklık var üzerimde
Kör bir ağrı bedenimde gezinmekte
"Kapıları açan benim, kapıları birer birer.."
Gerçek kırığım nerede?
Nerede kızarmış ekmek kokusu,
Islak toprak kokusu
Kaynayan gözler
Güneş, hava, su
Nefesim
Yağmur, çamur, korna sesleri
Renkli danslar, sessiz gözyaşlarım
Kalbim hayat nerede?
*psikeart-yaşar sökmensüer
- Toplam blog
- : 164
- : 380
- Kayıt tarihi
- : 19.09.08
"Ne yormak istedim seni. Ne de yormak kendimi. Çok çalıştım Gitmeye de kalmaya da… İkisi de aynı acı..