Nevm-i Aşk

Şiir denizinin en güzel kıyılarında dolaşmaya başlıyorsunuz her sayfayı çevirdiğinizde. Sahile vuran dalgaların ahenkli seslerini ve o muhteşem kokusunu duyuyor gibisiniz. Her cümlede birbirinden güzel konuları keşfediyorsunuz.

Şair kimi zaman dönmeyecek sevgiliye sesleniyor tüm kalbi ve özlemiyle, kimi zaman aşkını haykırıyor delice, kimi zaman özgürlüğünü kaybetmiş bir kader mahkûmunun duygularına tercüman oluyor, kimi zaman çocukluğun masum sokaklarında dolaşıyor büyüdükçe kaybolan masumiyet sokaklarında, kimi zaman Allah’a edilen dua oluyor. Sizi de ortak ediyor duygularına… Kendinizden bir şeyler mutlaka buluyorsunuz. ‘Şair sanki bunu bana yazmış’ diyorsunuz.

Kaybettiğimiz benliğimizi yozlaştırdığımız tüm güzellikleri hatırlatıyor ve bunları bizi uyandırmak için bir tokat gibi çarpıyor.

Kardeş sevgisiyle, sıcaklığıyla, yakınlığıyla sesleniyor. Farklı şairlerle süslüyor tamamlıyor bütünlüğü. Kendine nasihatlerle bizim ne kadar değerli ve tek olduğumuz hatırlatıyor. Kısa cümlelerle ama bir o kadar da vurucu sözlerle hayatı daha bilinçli ve yaşanası kılıyor.

NEVM-İ AŞK’la sesleniyor:

Kimin ne olup olmadığı belli değildi aynaların arkasında…

Belki hep çerçeveli gözlüklerle bakıyorduk,

Ondan mı göremiyorduk acaba…