Nohut ailesi

Evvel zaman içinde kalbur saman içinde bir köy varmış. Köyde yaşlı bir kadın yaşarmış. Yaşlı kadının inekleri varmış. Yaşlı kadın o gün ineklerini çayıra salmış. İnekler gayet mutlu bir şekilde otluyorlarmış.  

İneklerin otladığı yerde bir nohut bitkisi varmış. Dallarında da bir anne nohut ve iki çocuğu yaşıyormuş. Anne nohut çocuklarını uykudan acele ile uyandırmış. “Kalkın çocuklar. Buradan hemen gitmemiz lazım.” Demiş  

Çocukları “Anne ne oldu. Niye gidiyoruz?” Diye sormuşlar.  

Anneleri “Bakın ileride inekler otluyor. Buraya gelirlerse bizi yerler.” Demiş.  

O an bir inek nohut bitkisini görmüş. Yaklaşmaya başlamış.  

Anne nohut çabucak kaçayım derken çocukları da bağrışıyorlarmış. “Bizi inek yiyecek” diye çok korkuyorlarmış.  

İnek o an gelip anne nohut ve çocuklarını yemiş.  

Anne nohut çocuklarına “ağlamayın. İnek birkaç gün içinde inek tuvaletini yapar. Biz de o zaman dışarıya çıkarız.” Demiş.  

Aradan birkaç gün geçmiş. Anne nohut ve çocukları ineğin tuvaletini yapmasını sabırla beklemişler. İnek bir türlü tuvaletini yapmıyormuş.  

Anne nohut “eyvah biz ineğin karnında öleceğiz.” Derken o an inek tuvaletini yapmış.  

Anne nohut ve çocukları da ve bu sayede ineğin karnından dışarıya çıkmış. Anne nohut çocuklarının ellerinden tutup koşarak oradan uzaklaşmış.  

Bir taşın altına saklanmışlar. İnek anne nohut ve çocuklarını görmeden yanlarından geçmiş. Anne nohut o zaman rahat bir nefes almış. Sonra çocuklarını da alıp ineklerin olmadığı uzak bir yere gitmiş.  

Tuna M. Yaşar