O''an''

Yine hayat sadece''an'' diye düşünürken buldum kendimi.

Kimileri doğarken,

Kimileri ölüyor...

Bunlar hayatın olması gerekenleri biliyoruz. Bununla birlikte, hiç bir zaman da o ''an''ı yüreğimizden geçenler gibi yaşamamız gerektiğini de hatırlamıyoruz...

Yüreğimiz ne diyor?

Nerede olmak istiyor?

Ne beni mutlu ediyor diye düşünmüyoruz.

Hep bir gelecek kaygısı, başkaları için yaşama durumu, kurban rolü oynadığımız hayatlar...

Kendimiz için ne zaman yaşayacağız?

Mutluluğun, huzurun ''yaşamak zorundayız'' diye düşündüğümüz şeylerde olduğunu sandığımız hayatlardan kurtulup, öz benliğimizin, yüreğimizin hissettiği, gerçekten istediğimiz hayatı ne zaman yaşayacağız?

O hayat için ne zaman kimsenin lafına bakmadan mutlu olacağımıza inandığımız için mücadele edeceğiz?

O''an'' geldiğinde mi?

Her şey için çok geç olduğunda mı?

Dünyadan göçüp gittiğimizde çocuklarımızın hayatlarında birer anı olarak kalacağız.

Onların anılarında yüreğimizin istediği şeyler için mücadele eden, mutlu, huzurlu, istediklerini başarmış bir ebeveyn olarak kalmak isteriz elbette.

Seçim elbette bizim.

O''an'' gelmeden yaşamak mı? Ölmek mi?

Hepimiz için yüreğimizden geçen, yaşamak istediklerimiz için, mücadele etme gücü veren sevgi dolu günlerimiz olsun.